A TREE of HIGH INTELLECT
In the morning I read philosophy
envisaging an air of Aegean thyme
as one common Anaximenes parables
another creates universes out of fire.
Light comes in pleats
through metal, stone and glass.
After the libations,
our fears of aeroacrophobia aside
we challenge hillocks of another city
sitting upon sculptures of bleeding hearts
to flatline the abodes,
debacles and debaucheries of the elders
with their cricket sounds.
We are pured
if only with the belief
that beauty
in its cracked, cleaving forms
with or without the movement
of phenomenological shindies,
enrobes.
We are beautiful and so are you
protecting our shade.
In the afternoon,
tired but awaking to the green mythologies
of the Coming
once more the talk is Fichte
and our distant friends.
I would, if I could, live forever
this still life
but I will divulge you
myself
so that out of my papers
you can read.
ΣΟΦΟ ΔΕΝΤΡΟ
Κάθε πρωί διαβάζω φιλοσοφία
αναπολώντας αγέρα θυμαρίσιου Αιγαίου
σαν στο μύθο του Αναξιμένη
ή στον άλλο που ο κόσμος ξεπηδά απ’ τη φωτιά.
Το φως διέρχεται όλα τ’ ανοίγματα
μετάλλου, πέτρας, γυαλιού.
Μετά τις χοές
η ακροφοβία μας αφαιρείται
και προκαλούμε τους λοφίσκους άλλης πόλης
καθισμένης σε σκαλιστές, ματωμένες καρδιές
που ισοπεδώνουν τα σπίτια,
τις διαφωνίες κι ακολασίες των ηλικιωμένων
με τις φωνές των τριζονιών τους.
Έχουμε εξαγνιστεί
με μόνο τη πίστη μας
πως η ομορφιά,
με τις ραγισμένες της μορφές
με τις κινήσεις
των φαινομενολογικών γλεντιών
ή και χωρίς,
πάντα εμπλουτίζει.
Είμαστε υπέροχοι κι εσύ επίσης
επειδή μα δίνεις τη σκιά μας.
Το απόγευμα
κουρασμένη ξυπνώ σε πράσινες μυθολογίες
του Ερχομού
λέξεις του Fichte
κι οι μακρινοί μας φίλοι
Αν μπορούσα θα ζούσα για πάντα
αυτή την στατική ζωή
και θα σου αποκάλυπτα τον εαυτό μου
έτσι που να διάβαζες
απ’ το χαρτί μου.
Mayanaam
vequinox
Manolis 