Titos Patrikios-Selected Poems

TITOS PATRIKIOS, Selected Poems

ΑΜΕΤΑΘΕΤΟ ΟΡΑΜΑ

Και μ’ όλες τις αναστολές που πήραν τα όνειρα μας

πάντα θα σκέφτομαι μιαν υψικάμινο, πολύξερη

με χιλιάδες εργάτες να της καθαρίζουν τα δόντια

να την ταϊζουν σίδερο και κάρβουνο.

Μιαν υψικάμινο που θα καπνίζει

όσο δεν καπνίσαμε όλα τα τελευταία χρόνια,

που δεν θα κόβει το τσιγάρο της στα δυο,

που δεν θ’ αφήνει τη λαχτάρα στη μέση,

κι όλο θα βγάζει ατσάλι

να δένονται οι μεγάλες σκαλωσιές

που παν να φτάσουνε τον ουρανό.

IRREMOVABLE VISION

After many postponements of our dreams

I’d always think of a smelting, knowledgeable furnace

with thousands of workers cleaning its teeth,

feeding it steel and coal.

A smelting furnace that will smoke as much

as we haven’t smoked the last few years,

that won’t cut its cigarettes in half

that won’t stop its craving half way

that will produce enough rebar

to tie together all the great scaffolds

that will reach up to the sky.