ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟΓΕΥΜΑ
Απ’ το κορμί μονάχα μια ξυνίλα απόμεινε
μες στ’ άπλυτα σεντόνια. Έρπουν
στο λατομείο τα χαμένα μέλη.
Στη θέση τους τυλίγονται υδρόβια φυτά.
Μόνο τα μάτια επιμένουν: ιδρώτας, κεφάλια κουρασμένα,
θερμόμετρα και πτυελοδοχεία.
Και δίπλα ο νοσοκόμος που περίμενε να δώσει αναφορά
και βλαστημούσε, ξέροντας πως στο διοικητή
ήταν το ίδιο ανεπιθύμητος ο θάνατος
όσο κι η ανάρρωση.
Κάτω στο γήπεδο ακούγονταν φωνές απ’ το ποδόσφαιρο.
SUNDAY AFTERNOON
Only a sour body smell was left
on the unwashed bed-sheets.
The lost limbs crawl at the quarry.
Aquatic plants spread in the empty space.
Only the eyes insist: sweat, shaven heads,
thermometers and spitting bowls.
And next to this the nurse, cursed, waited
to give his report, knowing that
death or recuperation were equally unwanted
to the camp commander.
Yelling was heard from down the soccer field.
Mayanaam
vequinox
Manolis 