Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume III

YANNIS RITSOS-POEMS, Selected Books, Volume III

ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ/PERSEPHONE

(Απόσπασμα III–Excerpt III)

Επάνω στο τραπέζι αστράφταν τα ποτήρια, τα πιάτα, τα πιρούνια
χρυσά και γαλάζια απ’ την ανταύγεια της θάλασσας. Το τραπεζομάντιλο
άσπρο, καλοσιδερωμένο, ήταν μια λάμψη επίπεδη· δεν είχε
διόλου εσοχές να καταφεύγουν άλλα νοήματα, άλλες εικασίες. Τώρα
τούτο το φως αβάσταχτο, — παραμορφώνει τα πάντα, τα δείχνει
μέσα στην παραμόρφωσή τους· κι η φωνή της θάλασσας
κουραστική, μ’ εκείνο το ασταθές της απέραντο, τα φευγαλέα χρώματά της,
με τις εναλλασσόμενες διαθέσεις της. Κι αυτοί οι ανόητοι βαρκάρηδες
με τα βρακιά τους ανασκουμπωμένα, μουσκεμένα, σ’ εξοργίζουν·
χώρια οι κολυμβητές, σαν καρβουνιάρηδες, πασαλειμμένοι με άμμο,
γελώντας, φωνασκώντας (χαρούμενοι τάχα) μόνο για να τους ακούσουν
σα να μην επαρκούν στον εαυτό τους.

Κει πέρα,
κανείς δεν πέφτει στο νερό· κανείς δε φωνάζει. Τα τρία ποτάμια,
σταχτιά, ακατάδεχτα, καθώς συρρέουν τριγύρω στο μεγάλο βράχο,
έχουν ολότελα άλλο θόρυβο —ισχυρό, ομοιόμορφο—
εκείνον τον ακίνητο θόρυβο της αιώνιας ροής· — τον συνηθίζεις·
σχεδόν δεν τον ακούς.

The glassware shone on the table, along with the plates,

forks, golden and light-blue from the reflection of the sea.

The white, ironed tablecloth was a level gleam that had

no alcoves which could lead to other meanings, other

conjectures. Now this light is unbearable, it disfigures

everything; it shows them through their disfiguring and

the echo of the sea is tiring with its unstable immenseness,

its fleeting colors, its alternating moods. And these foolish

boatmen with their raised, wet pants, make you angry;

the swimmers too, like coal mine workers, splattered

by sand, laughing, yelling,  joyously supposedly, as if

only to be heard, insecure of themselves.

Further away,

no one swims, no one yells; the three gray, snobby

rivers, flow around the huge rock; they’ve a totally

different sound, loud, unique, that motionless sound

of eternal flow, you get used to, you almost don’t

hear it.

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume II

YANNIS RITSOS-VOLUME II

Ισμήνη//Ismene

(Απόσπασμα III–Excerpt III)

Αν βγάλω τούτα τα βραχιόλια, αν λύσω τη νύχτα τα μαλλιά μου,
αν λύσω τα κορδόνια απ’ τα σαντάλια μου, προπάντων αν βγάλω
ετούτα τα βαριά περιδέραια, που μου κρατούν το λαιμό σα χαλκάδες,
θαρρώ πως θα φύγω προς τα πάνω, θα εξαερωθώ. Δε θα το ’θελα.
Ίσως γι’ αυτό τα φορώ. Με στερεώνουν κατά κάποιο τρόπο,
παρότι μ’ ενοχλούν συχνά· — τα φορώ και στον ύπνο μου, σα να ’μαι
ένα σκυλί που εγώ η ίδια το ’χω δέσει μπρος σε μια πεσμένη πόρτα.

Μια τάφρος σιωπής —όπως είπατε— το τριγυρίζει αυτό το σπίτι,
σεβάσμια ή όχι — ας έλειπε. Εδώ κάπου, ίσως κι εντός μου,
υπάρχει ένας στενόμακρος διάδρομος χωρίς φεγγίτες
χωρίς φανάρια, χωρίς πόρτες, — δε βγάζει πουθενά· μυρίζει
σάπιο σανίδι, σκόνη, μούχλα, κατσαρίδες, παλιωμένο χρόνο·
άνθρωποι αμίλητοι περνάνε κουβαλώντας σπασμένες καρέκλες,
μεγάλα ξύλινα κιβώτια, κάδρα, πανάρχαιους καθρέφτες —

If I take off these bracelets, if I loosen my hair during the night,

if I undo the straps of my sandals, especially if I take off

these heavy necklaces, that wrap my neck like hooks,

I believe I’ll rise up in the air, I’ll become air. I wouldn’t

like that. Perhaps for this reason I wear them. They steady me,

to some extent, although they tire me. I have them on while

I sleep, as if I am a dog tied in front of a fallen door.

A moat of silence, as you said, encircles this manor,

although reverently, I prefer none of it.  Somewhere here,

perhaps inside me, a long-narrow hallway exists, without

skylights, without lamps, with no doors, that leads nowhere;

it smells of rotten wood, dust, mold, cockroaches, old time;

speechless people pass by carrying broken chairs

large wooden boxes, picture frames, ancient mirrors.

Titos Patrikios-Selected Poems

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟΓΕΥΜΑ

Απ’ το κορμί μονάχα μια ξυνίλα απόμεινε

μες στ’ άπλυτα σεντόνια. Έρπουν

στο λατομείο τα χαμένα μέλη.

Στη θέση τους τυλίγονται υδρόβια φυτά.

Μόνο τα μάτια επιμένουν: ιδρώτας, κεφάλια κουρασμένα,

θερμόμετρα και πτυελοδοχεία.

Και δίπλα ο νοσοκόμος που περίμενε να δώσει αναφορά

και βλαστημούσε, ξέροντας πως στο διοικητή

ήταν το ίδιο ανεπιθύμητος ο θάνατος

όσο κι η ανάρρωση.

Κάτω στο γήπεδο ακούγονταν φωνές απ’ το ποδόσφαιρο.

SUNDAY AFTERNOON

Only a sour body smell was left

on the unwashed bed-sheets.

The lost limbs crawl at the quarry.

Aquatic plants spread in the empty space.

Only the eyes insist: sweat, shaven heads,

thermometers and spitting bowls.

And next to this the nurse, cursed, waited

to give his report, knowing that

death or recuperation were equally unwanted

to the camp commander.

Yelling was heard from down the soccer field.

Yannis Ritsos-Poems, Selected Books, Volume I

YANNIS RITSOS-POEMS, Selected Books, Volume I

MOONLIGHT SONATA// ΣΟΝΑΤΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΟΦΩΤΟΣ

(excerpt // απόσπασμα)

Συχνά πετάγομαι στο φαρμακείο απέναντι για καμιάν ασπιρίνη,
άλλοτε πάλι βαριέμαι και μένω με τον πονοκέφαλό μου
ν’ ακούω μες στους τοίχους τον κούφιο θόρυβο που κάνουν οι σωλήνες του νερού,
ή ψήνω έναν καφέ, και, πάντα αφηρημένη,
ξεχνιέμαι κ ετοιμάζω δυο ποιος να τον πιει τον άλλον; –
αστείο αλήθεια, τον αφήνω στο περβάζι να κρυώνει
ή κάποτε πίνω και τον δεύτερο, κοιτάζοντας απ’ το παράθυρο
τον πράσινο γλόμπο του φαρμακείου
σαν το πράσινο φως ενός αθόρυβου τραίνου
που έρχεται να με πάρει
με τα μαντίλια μου, τα στραβοπατημένα μου παπούτσια,
τη μαύρη τσάντα μου, τα ποιήματα μου,
χωρίς καθόλου βαλίτσες τι να τις κάνεις;
Άφησέ με να έρθω μαζί σου….

Often I run to the pharmacy across the street for aspirin

other times I feel lazy and I stay with my headache

and I hear inside the walls the hollow sound of water running

            through the pipes

or I boil a coffee and always absentminded

I forget and I prepare two – who is to drink the other? –

It is funny really and I leave it to cool on the ledge

or other times I drink the second cup looking outside the

           window

at the green pharmacy light

like the green light of a silent train coming to take me

with my handkerchiefs my worn-out shoes my black purse

            my poems

without any suitcase – what can you do with them?

Let me come with you

Οι τελευταίες επιθυμίες του Αριστοτέλη

ΕΛΛΑΣ

Τα όσα σημαντικά αποκαλύπτονται τις τελευταίες μέρες για τον τάφο του Αριστοτέλη στα αρχαία Στάγειρα της Χαλκιδικής αναζωπύρωσαν το ενδιαφέρον για τη ζωή του.

View original post 1,925 more words