I met Pelin Batu at the Michai Eminescu International Poetry Festival in Craiova, Romania in 2017. Her poetry impressed me greatly at the Festival but I never knew that her poetics would sound so great in my mother tongue, until I decided to ask for her permission to translate a few of her poems in Hellenic and the result is a true delight to the eyes and ears of poetry lovers both in English and Hellenic. Enjoy!
Muted Pygmalion
Her skin grafted
into a pink,
an ivory
of
war
carved
into smooth limbs,
veins as dry
as riverbeds,
and no soul
to be seen.
I have made her,
she with a closed face
older than Greece.
When we do not see her face
we become part of something intimate
partaking in an act of stealing, never fulfilled.
The frustration of never seeing that face,
the anticipation of that face
will breed desire.
This sculpting
of
bone
is consummation
that comes from the depth of loss.
She is mine and mine alone.
I see my spirit flit
in the corner of that mirror
a terrible splendor
aching inside out.
It wants to enter her
orifices
so that she may speak
and be.
Now say to me, your maker,
that you love
that which you only know is me,
the fruit of my craft.
But you speak not,
just as well
for when we speak we spoil it all.
There she sits
my pride, my beauty
a model of perfection with no mind that is her own.
Άφωνος Πυγμαλίων
Το δέρμα της ράφτηκε
σε ροζ χρώμα
ελαφαντόδοντο
πολέμου
διαμορφωμένο
σε ομαλά άκρα
φλέβες σαν όχθες ποταμού
κι η ψυχή
αόρατη.
Τη δημιούργησα
με βουβό πρόσωπο
αρχαιότερο απ’την Ελλάδα.
Όταν δεν βλέπουμε το πρόσωπο της
γινόμαστε κάτι οικείο
που ποτέ δεν ολοκληρώνεται
ενώ παίρνουμε μέρος στην κλοπή.
Το άγχος που δεν βλέπουμε το πρόσωπο αυτό
κι η αναμονή για το πρόσωπο αυτό
θα επαυξήσει την επιθυμία.
Τούτο το σκαλισμένο
κόκαλο
αναλώνει ότι
πηγάζει απ’ το βάθος της έλλειψης.
Είναι δική μου, καταδική μου.
Το πνεύμα μου φευγαλέα διαγράφεται
στη γωνιά του καθρέφτη
τρομερή λάμψη
που πονεί εκ των έσω προς τα έξω.
Ποθεί να διεισδύσει
τις οπές της
για να μπορέσει μιλήσει
και να υπάρξει.
Τώρα πες σ’ εμένα το δημιουργό σου,
πως αγαπάς
αυτό που γνωρίζεις πως είμαι εγώ,
καρπός της τέχνης μου.
Μα δεν μιλάς,
αφού όταν μιλάμε μολύνουμε τα πάντα.
Να την λοιπόν, που κάθεται εκεί,
περηφάνια μου, ομορφιά μου
εξαίσιο μοντέλο δίχως γνώμη δική της.
Mayanaam
vequinox
Manolis 