Είχα την τύχη να συναντήσω αυτό τον εξαίσιο ποιητή της Καραβαϊκής το 2010, επτά χρόνια πριν φύγει, σε εκδήλωση που οργάνωσε ο εκδότης μου Ekstasis Editions και να συνομιλήσω μαζί του για λίγη ώρα. Γεγονός που έχει μείνει ανεξίτηλο στην καρδιά μου. Του απενεμήθη το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1992.
It was my pleasure and joy to have met this great poet of the Caribbean (in 2010 7 years before his passing) at my Publisher’s event and the unparalleled experience to talk to him for while, which has left an inerasable mark upon my heart. In 1992, Walcott won the Nobel Prize in Literature. The Nobel committee described his work as “a poetic oeuvre of great luminosity, sustained by a historical vision, the outcome of a multicultural commitment.”
WHITE EGRETS
VI
The perpetual ideal is astonishment.
The cool green lawn, the quiet trees, the forest
on the hill there, then, the white gasp of an egret sent
sailing into the frame then teetering to rest
with its gawky stride, erect, an egret-emblem!
Another thought surprises: a hawk on the wrist
of a branch, soundlessly, like a falcon,
shoots into heaven, circling above praise or blame,
with the same high indifference as yours,
now dropping to tear a field mouse with its claws.
The page of the lawn and its open page are the same,
an egret astonishes the page, the high hawk caws
over a dead thing, a love that was pure punishment.
ΛΕΥΚΟΙ ΕΡΩΔΙΟΙ
VI
Το ιδανικό που κρατάει αιώνες εκλπήσει.
Το δροσερό πράσινο γρασίδι, τα ήσυχα δέντρα, το δάσος
πάνω εκεί στους λόφους, και μετά η λευκή πνιχτή κραυγή
ενός ερωδιού πού πέταξε μέσα στο κάδρο και μετά
προσπάθησε να ισορροπήσει με τ’ άχαρα βήματα του
ανορθωμένος, ένας εωρωδιός ίνδαλμα! Κι άλλη
μια σκέψη που εκπλήσει: ένα γεράκι στο αρμό
ενός κλαδιού, άηχο, σαν γεράκι, πετά κατακόρυφα
προς τα πάνω, κάνει κύκλους υπεράνω επαίνου ή
καταφρόνιας με την ίδια, σαν τη δική σας αδιαφορία
τώρα επιτίθεται ν’ αρπάξει τον αρουραίο με τα νύχια του.
Η σελίδα του γρασιδιού και του βιβλίου είναι ίδιες
ένας ερωδιός εκπλήσει τη σελίδα, το γεράκι ψηλά
στον ουρανό κρώζει για κάτι σκοτωμένο, αγάπη
που ήταν μια άψογη τιμωρία.
Mayanaam
vequinox
Manolis 