Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)
Συλλήβδην
Μας συνεπήρε ο συρμός.
Συλλήβδην.
Όλοι μαζί, ανεξαιρέτως,
απορρίψαμε τα κληροδοτημένα Δέοντα,
κρεμάσαμε τις φωτεινές επιγραφές
τεχνολογίας led στο μέτωπό μας,
γυμνοί εγκέφαλοι να διευκολύνουμε
την πλύση, κι ορμήσαμε, ώρες αιχμής,
στις πιο βαρύτιμες εξαγγελίες της «Αλλαγής».
Συν γυναιξί και τέκνοις ο οίστρος
της Ανάλωσης κατέκτησε τους στάβλους.
Κι εμείς ανέμελοι ευγενείς ποιμένες,
ανήμποροι ν’ αντισταθούμε στην σαγήνη
της Ποιμενικής Συμφωνίας των Δανειστών.
Πα – βου – γα – δι το παρελθόν,
το μέλλον contrapunto.
«Διψάσαμε το μεσημέρι», βράδυ και πρωί,
μα το νερό το δανεικό πιο
εύκολα μεθάει τους καταναλωτές.
Συλλήβδην.
Σκεφτήκαν τότε γιατρειά οι πιο σοφοί
να βγούνε μεσοπέλαγα, γοργόνες να
ρωτήσουνε σε ποια κρυφή αμμουδιά
φυλάγονταν τα ποίματα του Ομήρου.
Και η γοργών Πολύξερη τους έστειλε
σε μια μικρή του Τέξας πολιτεία όπου
ένας νιόπλουτος πλειοδότης στο σφυρί
είχε αγοράσει όλα του Ομήρου τα καλά.
Συλλήβδην.
Από τη συλλογή Ρανίδες ύδατος και αίματος (ασκήσεις επί χάρτου)
View original post 18 more words