Autumn Leaves, by Manolis Aligizakis

ΕΚΔΙΚΗΣΗ

Δεν τον είχα δει για χρόνια

και νάτος στη γωνία Χάου

και Πέντερ περίμενε να πάει απέναντι.

Έσφιξα το χέρι του, το βρήκα

ιδρωμένο, λίγο απ’ τον καύσωνα της μέρας

ο Ιούλιος εφέτος ήτανε φούρκα

λίγο γιατί σχεδόν έτρεχε, είπε,

για να συναντήσει το δικηγόρο του

και να υπογράψει κάποια συμφωνία.

Λέξεις που είχα ακούσει χιλιάδες φορές

όταν ήμουν κι εγώ στο ίδιο λούκι

του Χρηματιστηρίου. Μα ήταν ιδρωμένος

κι απ’ το υπερβολικό πάχος

η ζωή τον είχε εκδικηθεί πολύ

με τον παράξενο και δίκαιο της τρόπο.

Με ρώτησε πώς είμαι, τί κάνω…

Είπα απλά πως γράφω ποίηση.

Τα φρύδια του σηκώθηκαν ψηλά,

σα ν’ απόρησε,

ένα ειρωνικό χαμόγελο απλώθηκε

στα χείλη του κι είπε: ονειροπόλε

πριν την πλάτη μου γυρίσει.

Χαμογέλασα έτσι που κάποιος

χαμογελά σαν δει σπουργίτες

κάτω απ’ τα τραπέζια της πλατείας

να ψάχνουν για το μερτικό τους

από το βιαστικό τούτο κόσμο

που τρέχει, τρέχει και ποτέ δεν φτάνει

κι ατένισα το φίλου μου

που ήταν κιόλας στο απέναντι πεζοδρόμιο

πράγματι, ο αφελής, δεν ήξερε πως

με περίγραψε με τον ομορφότερο τρόπο.

REVENGE

Hadn’t seen him in years

and here he was waiting for the light

at Howe and Hastings going west.

Shook his hand found it sweaty

partly because of the hot day

we never had such a hot July in years

partly because he was stressed running

to his lawyer to sign the best deal of the century

words I had so often heard

back then when I also was in the gutter

and partly because of the excessive

layer of fat all over his body,

life had taken its revenge on him

in such a strange and just way.

He asked what was up with me.

I simply said I wrote poetry.

He raised his eyebrows in disbelief

face took a smirk : ‘dreamer’

he said  and turned away,

light had just turned green.

I smiled the way you do when you see

sparrows hopping under the tables

of the plaza looking for their share

of this fast world and I looked at my friend

the truly ignorant, who unknowingly

had described me in the most beautiful way.

Constantine P. Cavafy-Poems

Απ’ τες Εννιά

Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα

απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα

και κάθισα εδώ. Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω

και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω

κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό.

Το είδωλον του νέου σώματος μου

απ’τες εννιά που άναψα την λάμπα

ήλθε και με ηύρε και με θύμισε

κλειστές κάμαρες αρωματισμένες,

και περασμένην ηδονή—τί τολμηρή ηδονή!

Κ’ επίσης μ’ έφερε στα μάτια εμπρός,

δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι,

κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν,

και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά.

Το είδωλον του νέου σώματος μου

ήλθε και μ’ έφερε και τα λυπητρεά

πένθη της οικογένειας, χωρισμοί

αισθήματα δικών μου, αισθήματα

των πεθαμένων τόσο λίγο εκτιμηθέντα.

Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα.

Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια.

SINCE NINE O’CLOCK

Twelve thirty. Time has gone by quickly

since nine o’clock when I lit the lamp

and sat down here. I sat without reading,

and without speaking. To whom would I speak

alone in this house?

The vision of my youthful body

has come and visited me since nine o’clock

when I lit the lamp and has recalled

closed rooms full of fragrance

and lost carnal pleasure; what bold pleasure!

And it also brought before my eyes,

roads that are now unrecognizable,

taverns full of action that have closed

and theaters and coffee bars that no longer exist.

The vision of my youthful body

also brought me sad memories;

family mourning, separations,

feelings about loved ones, emotions

of the dead so little appreciated.

Half past twelve. How time has gone by.

Half past twelve. How the years went by.

George Seferis-Collected Poems

From the book Mythestorema

Α

Τον άγγελο
τον περιμέναμε προσηλωμένοι τρία χρόνια
κοιτάζοντας πολύ κοντά
τα πεύκα το γιαλό και τ’ άστρα.
Σμίγοντας την κόψη τ’ αλετριού ή του καραβιού την καρένα
ψάχναμε να βρούμε πάλι το πρώτο σπέρμα
για να ξαναρχίσει το πανάρχαιο δράμα.

Γυρίσαμε στα σπίτια μας τσακισμένοι
μ’ ανήμπορα μέλη, με το στόμα ρημαγμένο
από τη γέψη της σκουριάς και της αρμύρας.
Όταν ξυπνήσαμε ταξιδέψαμε κατά το βοριά, ξένοι
βυθισμένοι μέσα σε καταχνιές από τ’ άσπιλα φτερά

          των κύκνων που μας πληγώναν.
Τις χειμωνιάτικες νύχτες μας τρέλαινε ο δυνατός αγέρας

          της ανατολής
τα καλοκαίρια χανόμασταν μέσα στην αγωνία της μέρας

           που δεν μπορούσε να ξεψυχήσει.

Φέραμε πίσω
αυτά τ’ ανάγλυφα μιας τέχνης ταπεινής.

I

The angel

we had waited for him for three years, concentrated

          closely examining

the pines, the seashore, the stars.

Joining the blade of the plough or the ships keel

we searched to discover once more the first sperm

that the ancient drama may recommence.

We went back to our homes broken hearted

with incapable limbs, with mouths ravaged

            by the taste of rust and salinity.

When we woke, we traveled to the north, strangers

immersed into the mist by the perfect wings

            of swans that wounded us.

During winter nights the strong eastern wind

             maddened us

in the summers we got lost in the agony of day

             that couldn’t die.

We brought back

these petroglyphs of a humble art.

Daily Dose of Bhagwad Gita

Be Inspired..!!

Quotes on Gita :‘If one reads Bhagavad-Gita very sincerely and with all seriousness, then by the grace of the Lord the reactions of his past misdeeds will not act upon him’Lord Shiva to Parvatidevi, Gita-Mahatmya.

No other philosophical or religious work reveals ,in such a lucid and profound way, the nature of consciousness, the self, the universe and the Supreme. I will shall read (Youtube Link Attached) and write Gita verses from the book “Bhagvan-Gita As It Is” by Swami Prabhupada everyday.

Bhagavad Gita – Chapter 2- Verse 12

Chapter 2 – Contents of the Gita Summarised

Text 12 – Never was there a time when I did not exist, nor you, nor all these kings; nor in the future shall any of us cease to be.

Purport – In the Vedas – in the Kaṭha Upaniṣad as well as in the Śvetāśvatara Upaniṣad – it is said…

View original post 775 more words

Οι Μυκηναίοι μάς εκπλήσσουν ακόμη

ΕΛΛΑΣ

Χρυσό διάδημα από τους βασιλικούς τάφους των Μυκηνών.

Γράφει η ΓΙΩΤΑ ΣΥΚΚΑ

Ανάμεσα στην πρώτη έκδοση του 1995 και στη δεύτερη μεσολάβησαν 24 χρόνια. Περίπου «μια γενιά» όπως επισημαίνει η αρχαιολόγος Ντόρα Βασιλικού, για την ανατύπωση του βιβλίου της «Ο Μυκηναϊκός Πολιτισμός» από την Αρχαιολογική Εταιρεία, με πλήθος νέων πληροφοριών. Καινούργια στοιχεία από τα ανασκαφικά μέτωπα που εμπλουτίζουν την επιστήμη με νέα ευρήματα, δημοσιεύσεις και απόψεις, αναθεωρώντας παλιά συμπεράσματα, επιβεβαιώνοντας κάποια άλλα.

View original post 1,129 more words