Titos Patrikios-Selected Poems/translated by Manolis Aligizakis

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Καμινάδες νεκρές, δίχως καπνό

άδεια από γέλιο στόματα

καρδιές που νίκησαν και πέθαναν—

πρέπει να γεφυρώσουμε τα χείλη της αβύσσου.

Άνθρωποι πάνω απ’ όλα άνθρωποι

αδιάκοπα, χωρίς ανάσα, χωρός ντροπή

γυμνοί από αμφιβολίες

τίποτα κρυμένο

άς ξεχυθούμε πάλι μες στους δρόμους

να χτίσουμε ξανά τη ζωή

να χτίσουμε πρώτοι εμείς τη ζωή.

Φωνές γεμάτος ο ουρανός

κι αναποδογυρισμένα σύννεφα

που τα εκτελέσανε το μεσημέρι—

μόλις το πρόλαβαν οι εφημερίδες

επί του πιεστηρίου.

Καμιά δεν έγραψε για τις βρύσες

που ανοίξανε στα βασανισμένα τους κορμιά.

LATEST NEWS

Dead chimneys smokeless

lips without a smile

victorious hearts that died —

we have to bridge the edges of the abyss.

We the people, over and above all, people,

steadfast, breathless, shameless

without any doubt

with nothing hidden

we shall charge into the streets again

to rebuild life

we, first of all, shall rebuild life.

Sky full of voices

inverted clouds

that executed the high-noon —

newspapers just printed

by the printing machines.

None of them reported anything

about the faucets they turned on

on their tortured bodies.   

Übermensch, by Manolis Aligizakis

ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ

Απ’ το νοσοκομείο φύγαμε και με χέρια ενωμένα

περάσαμε τη γέφυρα, στο βάθος το νερό φουρτουνιασμένο.

Ξαφνικά άρχισε η βροχή, σαν να μας εξάγνιζε απ’ όλες

τις αμαρτίες σαν αποσώσαμε στο σπίτι του φιλόσοφου.

Χτυπήσαμε την πόρτα, λεηλατημένη απ’ τα στοιχεία

της φύσης. Ήταν φορές που θα δίναμε και τη ζωή μας

για το σθένος της νιότης, μα τώρα θέλαμε να ζήσουμε

τον πυρετό της χρυσής ηλικίας, κι ο άνθρωπος άνοιξε

με χαρά το σπίτι και την καρδιά του να μας υποδεχτεί

κι’ όλες τις ερωτήσεις μας απάντησε: ‘η φιλοσοφία πάντα

παρουσιάζει στην ερώτηση μια απάντηση, ενώ

η θρησκεία επιμένει στη μια και μόνη απάντηση κι εκεί

έγκειται η διαφορά τους’.

Ο Υπεράνθρωπος θαύμασε την ιλαρότητα της σκέψης

του, τον αγκάλιασε στοργικά κι είπε με τρεμάμενη φωνή:

‘κι αυτός ένας Υπεράνθρωπος είναι, ακολουθήστε

τη διδασκαλία του.’

PHILOSOPHER

We left the hospital and with hands joined we crossed

the bridge, down below the turbulent water. Suddenly

rain started as though cleansing us from all our sins when

we arrived at the philosopher’s dwelling.

We knocked at a door ravaged by the elements. There

was a time we would give our lives for the stamina of youth

though now we seek the wisdom of the golden years; with

joy our man opened his home and his heart. He answered all

our questions, ‘philosophy always presents one answer

to the question while religion claims their answer is

the only one, and there lies their difference.’

Ubermensch admired the clarity of his thoughts and

after He hugged him tenderly He said in a trembling voice:

‘this is another Ubermensch, follow his teachings.’

Katerina Anghelaki Rooke-Selected Poems/Translated by Manolis Aligizakis

ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ

Το σώμα μου έγινε η αρχή ενός ταξιδιού.

Φώτα της παραλίας νεκροπομπή

για τα χόρτα του καλοκιαριού.

Τα καλέσματα των μανάδων

σε εσπερινή μετάνοια

πήραν ήχο φθινοπωρινό.

Πηγαίνω στην πρώτη βροχή

Που `ρχεται απ’τη θάλασσα.

Τη φυγή, τελείωση πανάχραιας δίψας,

την ονόμασαν για μένα θάνατο.

Να `ναι αργός ο δρόμος του ανέμου.

Σιγά να χαράζουν τα περιβόλια του ορίζοντα

να τα καλλιεργήσουμε οι σύντροφοι του τέλους.

Σιωπηλά τα καϊκια περιμένουν τη μέρα

στη νυχτερινή πραότητα του λιμανιού.

Η γεύση του σταφυλιού και του σύκου

ανήκει πια στους τόπους της μνήμης.

Το σώμα μου έγινε η αρχή ενός ταξιδιού.

FIRST DAY

My body became the beginning of a voyage

Lights on the shore, a funeral procession

for the verdure of summer

the mothers’ calls

in the twilight forgiveness

took an autumnal echo.

I walk to the first rain

that comes from the sea

for me the escape — quench of

an ancient thirst — was called death.

May the blow of the wind be soft

to shake the orchards of the horizon softly

that we the final comrades shall cultivate them.

Caiques await the dawn silently

in the nightly quietness of the harbor.

The taste of the grape and of the fig

belong to memory now.

My body became the beginning of a voyage.  

Φαέθων, ο τολμηρός νέος που έπαιξε με τη φωτιά και χάθηκε

ΕΛΛΑΣ

Ο Ήλιος αποτελούσε μια προσωποποιημένη θεότητα με βάση τη μυθολογία και ο Όμηρος θεωρούσε πως ήταν ο τιτάνας Υπερίωνας. Κατά μία εκδοχή, ο Ήλιος που οδηγούσε το πύρινο άρμα του στον ουρανό, έδωσε τα ηνία των αλόγων που το έσερναν στον γιο του, Φαέθοντα. Όμως, ο Φαέθων δεν στάθηκε αντάξιος των προσδοκιών και βρήκε τραγικό τέλος.

View original post 559 more words

Τελχίνες: Πνεύματα των μετάλλων ή μάγοι και γητευτές;

ΕΛΛΑΣ

Οι Τελχίνες σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογίαάλλοτε φέρονται ως θνητοί και άλλοτε ως μυθικοί δαίμονες ανάλογα των μύθων. Θεωρούνταν παιδιά της Θάλασσας, της Γης ή του Πόντου και περιγράφονται ως άποδες και άχειρες φέροντας όμως πτέρυγες. Κατά τη αρχαία παράδοση οι Τελχίνες, που ήταν εννέα στον αριθμό, προέρχονταν από τη Κρήτη “κουροτροφήσαντες” τον Δία, εξ ου και καλούνταν Κουρήτες. Στη συνέχεια αυτοί πήγαν στη Κύπρο και αργότερα στη Ρόδο οπού και κλήθηκε η νήσος εξ αυτών Τελχινίς. Εκεί ίδρυσαν πολλές πόλεις μεταξύ των οποίων ήταν η Κάμειρος, η Ιαλυσός και η Λίνδος.

Η Θεά Ρέα λέγεται πως παράδωσε σ΄ αυτούς τον Ποσειδώνα τον οποίο και ανάθρεψαν με τη κόρη του Ωκεανού Καψείρα, και όταν εκείνος ανδρώθηκε έλαβε ως σύζυγο την αδελφή των Τελχίνων την Αλία από την οποία απέκτησε εξι γιους και μια κόρη την “Ρόδην” από την οποία και στη συνέχεια ονομάσθηκε έκτοτε η νήσος

View original post 499 more words