
Ο ΜΟΥΣΙΚΟΣ
Συχνά τη νύχτα, χωρίς να το καταλάβω, έφτανα σε μια άλλη
πόλη, δεν υπήρχε παρά μόνο ένας γέρος, που ονειρευόταν κάποτε να
γίνει μουσικός, και τώρα καθόταν μισόγυμνος μες στη βροχή — με
το σακάκι του είχε σκεπάσει πάνω στα γόνατά του ένα παλιό,
φανταστικό βιολί, “το ακούς;” μου λέει, “ναι, του λέω, πάντα το
άκουγα”,
ενώ στο βάθος του δρόμου το άγαλμα διηγόταν στα πουλιά το
αληθινό ταξίδι.
THE MUSICIAN
Often during the night, without noticing it, I’d arrive to another city
where there was no other but an old man who dreamed that someday
he’d become a musician; and now he sat in the rain half naked; he was
covering an old, imaginary violin with his coat over his knees.
“Can you hear it?” he asks me “yes” I said to him “I’ve always
heard it” while at the far end of the road the statue narrated the true
voyage to the birds.