ΚΑΤΑΔΙΚΟΣ
Ήξερε είχε ακόμα λίγο χρόνο
προτού τον πάρουν για εκτέλεση.
Γι’ αυτό ξάπλωσε στο τσιμεντένιο πάτωμα
να νιώσει τη δροσιά του κάτω κόσμου
εκεί που οι ψυχές παγώνουν μες στη νύχτα
κι η μαύρη της πλάκας σκληρότητα
πάνω στο κορμί έμοιαζε πόρτα
μπροστά στα μάτια του ολάνοιχτη.
Ξάφνου γύρισε προς τη γωνία
που καθόμουν παρέα να του κάνω
γέλασε ένα βιαστικό γέλιο τραχύ
σαν να ετοιμαζόταν για μια συνομιλία
που θ’ αρχινούσε με το θάνατο
αλλά δίχως να πει λέξη καμμιά
άρπαξε το σακκούλι του και με μια κίνηση
μου το πέταξε σαν να ταχτοποιούσε
τις τελευταίες υποθέσεις του.
Κι αμίλητος τ’ αυτιά με τις παλάμες
έκλεισε σαν μπήκε ο ιερέας
από την πόρτα ψάλλοντας.
CONVICT
He knew there was still time
before they took him for the execution;
for this he lied flat on the concrete floor
to feel the freshness of the underworld
there where the souls freeze at night
the hardness of the black slab
against his flesh resembled a door
before his eyes wide open.
Suddenly he turned towards the corner
where I was pretending
that I was keeping him company
laughed a hasten rough laughter
as if warming up for
his important conversation with death
and without any word
he grabbed his bag and
threw it over to me as if
he was settling his last affairs.
Then he sealed his ears with his palms
when the chanting chaplain
came through the open door.
Mayanaam
vequinox
Manolis 