Ἀπὸ τὴν εἰσαγωγὴ στὸ «Πλάτωνος Συμπόσιο»
(τό ἀπόσπασμα ἀναφέρεται εἰς τόν παιδικόν – ἐφηβικόν ἔρωτα)*
Ἡ προέλευσις τοῦ θεσμοῦ τούτου δεν μᾶς εἶν’ ἐπακριβῶς γνωστή. Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία, ὅτι εἶναι γέννημα τῆς ζωῆς τοῦ στρατοπέδου καὶ ὅτι ἀνήκει εἰς ἐποχὰς μεταναστεύσεων καὶ νομαδικῶν περιπετειῶν πολεμικῶν στιφῶν, κατὰ τάς ὁποίας αἱ γυναῖκες λείπουν, ἢ εἶναι ἀριθμητικῶς ἀνεπαρκεῖς. Τ’ ἀποδεικνύει ὄχι μόνον ἡ ἀναλογία πρὸς ἄλλους λαούς[1], εἰς τοὺς ὁποίους οἱ ἀρχαῖοι παρετήρησαν τὴν ὕπαρξιν τοῦ ἐθίμου (τοὺς Γαλάτας καὶ τοὺς Γερμανούς), καὶ λαοὺς τῶν νεωτέρων χρόνων (θὰ ἀνέφερα τοὺς Τούρκους), ἀλλὰ καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι καὶ κατόπιν συνδέεται μὲ τὴν πολεμικὴν ζωήν, τὰ στρατιωτικὰ καθήκοντα καὶ τὴν γυμναστικήν[2]. Ἀλλὰ τὸ ζήτημα, δὲν εἶναι ἂν μία φυσικὴ ἀνάγκη ὡδήγησε καὶ ὁδηγεῖ πάντοτε εἰς διαστροφὰς· αὐτὸ δὲν εἶναι διόλου προβληματικόν. Τὸ πρόβλημα παρουσιάζεται, ἀπὸ τὴν στιγμὴν πού μία φυσικὴ ἀνάγκη ἐξευγενιζεται, γεμίζει μ’ ἒν ἀνώτερον…
View original post 1,677 more words