ΔΙΔΑΧΗ
Κι έβαλαν σε σκοτεινό κελί τη Θέμιδα
κι εγώ αντιμετώπισα τα ξέφρενα μάτια
της συγγένειάς μου κι είχα πολλά να πω
μα σιώπησα για ένα λεπτό χρόνο να δώσω
στην αφέλειά τους που αργά κυλούσε
σαν το κελαρυστό ριακάκι, αθώο παιδιού
χαμόγελο που πάνω του στήριξα ελπίδα
πως τη δικαιοσύνη ξανά θ’ ανακάλυπτα
για να γιατρέψω μ’ ανοιξιάτικα λουλούδια
τις φλέβες τ’ ανεπίληπτου Έρωτα
έγκλειστοι κι αλλόφρονες οι φίλοι μου
κι εγώ με κουρέλια τον τόπο γύριζα
μ’ απαλή φωνή και νέα σύμβολα
με νέους εχθρούς και νέα ανέκδοτα
ν’ αλλάξω τα πιστεύω τους πεθύμησα
νέοι Ιούδες που είχαν γεννηθεί με δόντια
σουβλερά ό ένας τον άλλο να ξεσχίσουν
για τους αγέρηδες καθαρούς κληρονόμους
των διδαγμάτων μου τίποτα να μη μείνει
Lesson
And they put Themis in dark dungeon
and I faced my kin’s delirious eyes
yet though I had much to say
I kept silent, momentarily, time
to give to their simple mindedness
bubbling along with the creek’s murmur
innocent smile of child upon which
I entrusted my hope to rediscover justice
with spring flowers to rejuvenate
the veins of impeccable Eros
imprisoned were my distraught friends
dressed in rags I walked over my lands
so-spoken and with new symbols
with new follies and new anecdotes
I wished to revert their beliefs
new Judases born with sharpened teeth
ready to devour each other nothing to leave
for the winds rightful inheritors of my teachings
SECOND ADVENT OF ZEUS, Ekstasis Editions, Victoria, BC, 2016