Archive for 25/05/2017
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)
Γυμνή αλήθεια
Αν μπορείς να δεις την αλήθεια
χωρίς να πληγώνεσαι,
τότε μπορείς να δεις
ότι το πάθος σου δεν είναι τίποτε άλλο
από ένα μακρινό φάντασμα
που μόνο παίζει μαζί σου.
Μη γίνει η θλίψη σου ένα ματωμένο γιασεμί∙
περήφανα συντρόφευε τη μοναξιά,
μαζί μ’ ένα τραγούδι που σούμεινε πιστό∙
θυμήσου,
κανένας τοίχος δεν είναι τόσο σκοτεινός,
όσο η φυλακισμένη σου καρδιά.
Από τη συλλογή Νυχτερινό πρελούδιο (1987) της Σοφίας Στρέζου
Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Σοφία Στρέζου
Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)
Μίκης Θεοδωράκης, Βάρκα στο γιαλό
(τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης & Ρία Κούρτη / θεατρική παράσταση: Όμορφη πόλη (1963))
Στιγμές
εκείνη κι εκείνος
I
Δεν είχα παρά μόνο μιαν ευχή
Να με λυτρώσει η ζωή σε λιμανιών αιθρίες
Μα εσύ κρυφά πώς τρύπωσες
στης πλάνης μου τα επικίνδυνα
Ανεμοδούριο φτερούγισμα
Χαλκογραφίας θρόισμα
Ήλος
Πώς μου ξεγλίστρησες και σ’ έχασα
γλυκιά στιγμή που ήσουν
Πάνω που η θάλασσα
μας είχε σμίξει με το τώρα
Έφιππος
του κυμάτου τον αφρό αγκάλιασες
Και δεν ξυπνώ μήπως φανείς και πάλι.
II
Τα δυο σου πόδια όμορφα
στ’ αριστερό παράθυρό μου σκαλωμένα
σε τρυφερή συνομιλία υακίνθων
Της γλάστρας μου πουλιά και θαύματα
Λίγο απ’ το λιανό φουστάνι σου
που σκέρτσα ισιώνεις να φανεί
κι έφτασε ο πίνακας σ’ αποκορύφωμα φωτός
Θηλυκές οι πτυχές της αθωότητας με διασχίζουν
και μ’ ανεβάζουνε στις κορυφές του ανθρώπου
Άσε λυτή να πέσει η στιγμή στο πλαίσιο
ν’ αστράψουνε της γειτονιάς…
View original post 42 more words