Ρία Φελεκίδου, Θαλασσινό παραλήρημα

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Κώστας Χατζής & Σώτια Τσώτου, Όλος ο κόσμος είσαι εσύ (με τη Μαρινέλλα)

Θαλασσινό παραλήρημα

Στη σιωπή πετροβολώ τις ώρες
που μου ’λειψαν καθώς μεγάλωνα.
Θάλασσα κι ουρανός
καιρός άγριος στην κάψα του
καλοκαίρι δαιμονικό στην όψη.
Στον αφρό των κυμάτων
σπάνε γυάλινες θύμησες.
Στον αχό της άμμου
προσκυνάνε νέες επιθυμίες.
Στο εκτόπισμα των βοτσάλων
παραμονεύεις εσύ ανίκητος
Αεικίνητος
Ρευστός
Αειφόρος
Ερπετός
Αειθαλής
Εσύ
Καινούριος και παλιός
Εσύ
Στη σκιά της μέρας
Στον παφλασμό της νύχτας
Στων άστρων το πήδημα στον απολεσθέντα χρόνο
Εσύ.

Από τη συλλογή Τελεία και παύλα (2005) της Ρίας Φελεκίδου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Ρία Φελεκίδου

View original post

Νικηφόρος Βρεττάκος, Σου στήνω μια καλύβα

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Σου στήνω μια καλύβα

Σου στήνω μια καλύβα στους αιώνες των αιώνων,
έναν κήπο να περπατάς, ένα ρυάκι να καθρεφτίζεσαι,
μια πλούσια πράσινη φραγή να μη σε βρίσκει ο άνεμος
που βασανίζει τους γυμνούς τους αιώνες των αιώνων!
Σου στήνω τ’ όραμά σου πάνω σ’ όλους τους λόφους
να σου φυσάει το φόρεμα η δύση με δυο τριαντάφυλλα
να γέρνει ο ήλιος αντίκρυ σου και να μη βασιλεύει
να κατεβαίνουν τα πουλιά να πίνουνε στις φούχτες σου
των παιδικών ματιών σου το νερό στους αιώνες των αιώνων!

Από τη συλλογή Τα θολά ποτάμια (1950) του Νικηφόρου Βρεττάκου

Πηγή: Νικηφόρος Βρεττάκος, η εκλογή μου, ποιήματα 1933-1991 (εκδ. Ποταμός, 2008)

View original post

The Woman On The Wall

rabirius

View original post

Yannis Ritsos-Selected Poems//translated by Manolis Aligizakis

 

ΙΣΩΣ Η ΠΟΙΗΣΗ

 

 

Πάνω σ’ αυτό το κενό πως επιπλέουν δυο καρέκλες—

πάνω στη μια ένα σφυρί, στην άλλη ένα ρόδο.

Έρχεται η όμορφη γυναίκα γυμνή, φοράει μονάχα

μια μαύρη κάλτσα, μακριά. Της ζητώ μιαν εξήγηση. Εκείνη

κοιτάει αλλού, χαμογελάει, ταϊζει το σκυλί της

με μικροσκοπικά τετράγωνα κομμάτια σοκολάτα. Το ασημόχαρτο

κρέμεται σαν καθρέφτης στον ήσυχο αέρα, καθρεφτίζοντας

ωραία παραμορφωμένο, νεανικό, το πρόσωπό μου.

 

 

PERHAPS POETRY

 

How two chairs float on this void;

on one of them a hammer, on the other a rose.

The beautiful naked woman comes; she wears only

long black nylons. I ask for an explanation. She

stares the other way; she smiles; she feeds her dog

with miniscule square pieces of chocolate. The silver wrapper

hangs like a mirror in the faint breeze, reflecting

my deformed, though youngish, face.

 

 

 

YANNIS RITSOS-SELECTED POEMS, translated by Manolis Aligizakis, Ekstasis Editions, Victoria, BC, 2013

www.libroslibertad.com

www.manolisaligizakis.com