Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου: Ω, διορισμένε Πρίγκιπα, πόσο σε νιώθω

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Ω, διορισμένε Πρίγκιπα, πόσο σε νιώθω

Ω, διορισμένε Πρίγκιπα, πόσο σε νιώθω
δεν υποφέρω το ραγισμένο χαμόγελο σε κατάπληκτα πλήθη
υπογράφεις διαγγέλματα που δε διάβασες, απαγγέλλεις τα ποιήματα που δεν θέλησες, προφασίζεσαι τύψεις
οι πεθαμένοι σού υπαγορεύουν τώρα τη δική τους φωνή

Καλέ μου Άρχοντα, τώρα ισχυρίζεσαι πως δήθεν δεν ένιωσες
το δάκρυ του μικρού οικοδόμου Δευτέρα πρωί
καθώς θα πεθάνει εργάτης, τάχα δεν πρόσεξες
το αίμα του λαβωμένου στις μισόφωτες αυλές
πάλι δεν έτρεξες
στο βογκητό του μουσικού λαού σου σε υπόγεια κτίσματα
και προφασίστηκες αιώνια άνοιξη, αυτό τ’ ορκίζεσαι

Παιχνίδι αυτών που έσκυψαν στο πέρασμά σου ευλαβικά
Πρίγκιπα, πώς δεν άκουσες γέλια ή ψιθύρους των παιδιών
τώρα τις αποφάσεις τους δε γίνεται, πια δεν μπορεί
να τις εγκρίνεις

Από τη συλλογή Ωδές στον Πρίγκιπα (1981) του Νίκου-Αλέξη Ασλάνογλου

Οι ποιητές της Θεσσαλονίκης τον 20ό αιώνα και ως σήμερα (ανθολογία) / Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου

View original post

Sailfish video

Dear Kitty. Some blog

This 17 May 2017 video says about itself:

Sailfish Are Master Hunters – Planet Earth – BBC Earth

Stunning footage of Sailfish three metres long closing in on prey. Ever the resourceful hunter, they will only use just enough energy to make their kill, never wasting a fin stroke. What is more remarkable is how they can change colour to warn their companions or confuse their prey.

Related articles

• Icelandic farmers discover ‘unicorn’ among their sheep
• Blue whale surfaces unexpectedly, video
• Grounded 17,000-Ton Oil Rig Leaking Diesel Near Rare North Sea Habitat
• Enchanted Kingdom, new wildlife film, review
• New owl species discovery in Oman?
• New Attenborough TV series about reptiles and amphibians

View original post

Walk on the wild side

dimart

Αυτό δεν είναι τραγούδι #1030
Dj της ημέρας, η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

Το διάβασα μόλις πριν από λίγο: η φοιτητική ένωση του πανεπιστημίου Guelph στο Οντάριο του Καναδά εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση στη σελίδα του στο FB όπου ζητά συγγνώμη από οποιοδήποτε μέλος της τρανς κοινότητας που πιθανόν θίχτηκε από τους «τρανσφοβικούς στίχους» τραγουδιού που ακούστηκε κατά τη διάρκεια κάποιου φοιτητικού event. Δικαιολογήθηκε ότι το άτομο που διάλεξε τη μουσική «δεν ήξερε» και υποσχέθηκε να μην ξανασυμβεί. Στο σχόλιο κάποιου ότι το τραγούδι στην πραγματικότητα προωθεί την κοινωνική αποδοχή των τρανς, η απάντηση ήταν όχι, οι στίχοι είναι «προβληματικοί» και «επικίνδυνοι» διότι περιγράφουν τους τρανς ως κάτι το «ασυνήθιστο» και «ελαχιστοποιούν την εμπειρία της καταπίεσης» μιλώντας για ένα άτομο που έκανε τη μετάβαση φύλου απλώς και μόνο αλλάζοντας εμφάνιση. Το εν λόγω τραγούδι ήταν το «Walk on the Wild Side». Δεν ξέρω, μπορεί πράγματι να πρέπει να λυγίσεις μια στραβή βέργα εντελώς…

View original post 73 more words

William Blake’s Masterpiece Illustrations of the Book of Job (1793-1827)

Παιδείας Εγκώμιον

September 9th, 2016

http://www.openculture.com/

Orthodox thinkers have not often found the answers to suffering in the Book of Job particularly comforting—an early scribe likely going so far as interpolating the speech of one of Job’s more Pollyannaish friends. The gnarly metaphysical issues raised and never quite resolved strike us so powerfully because of the kinds of things that happen to Job—unimaginable things, excruciatingly painful in every respect, and almost patently impossible, marking them as legend or literary embellishment, at least.

View original post 535 more words

Άρης Αλεξάνδρου, Ολόκληρη νύχτα

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Ολόκληρη νύχτα

Όπου να ’ναι θα κλείσει το στερνό παραθύρι στην άκρη της βροχής.
Κατακαθίζει το νερό στα σκαλοπάτια.
Τι ξένο που είναι απόψε το τσίγκινο τραπέζι κάτω απ’ τη μαρκίζα
γυμνό και ξεχασμένο δίχως τον ίσκιο των χεριών της.
Κανείς. Ένα δημοτικό φανάρι μουσκεύει μες στη νύστα του.

Πίσω απ’ τα σακιά με το τσιμέντο νυχτοπερπάτητο σκοτάδι
σκυφτό σκοτάδι και η σκουριά που αχνογυαλίζει στα βρεγμένα συρματόσκοινα.

Ώρα να πιάσει βάρδια το φεγγάρι.

Σαββατόβραδο κ’ οι ταβέρνες κλειστές
μουλιάζει ο χρόνος στο καπέλο του ζητιάνου
οι δρόμοι αποτραβιούνται σε άδειες κάμαρες
και μόνο εκεί στο μαξιλάρι μένουνε
ακόμα μένουνε τα αποχτενίδια του ύπνου της.

Μια συνοδεία νοτισμένα αστέρια έστριβε απ’ τη γωνιά της χαραυγής.
Απίθωσα στα χείλη της το αλάτι της αγάπης.
Ύστερα μας έπαιρνε το κύμα. Ταξιδεύαμε μαζί
σαν μια φωνή που σβήνει στο πηγάδι.

Ένα μικρό φεγγάρι σκαλωμένο μες στα σύννεφα
ένα μικρό φεγγάρι σύννεφο.

Ξύπναγε σαν…

View original post 56 more words