ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΜΑ
Έφυγαν. Κάθισαν στα βράχια. Κοιτάνε τη θάλασσα.
Μικροί λιποτάχτες, κουρεμένοι, με σγουρά μουστάκια.
Βρέχουν το `να τους πόδι στο νερό με κάποια λύπη
όπως εκείνη από παλιά ρεμπέτικα ξεχασμένα τραγούδια
όταν η μάνα κάτω στην αυλή φώναζε: γέννησε η κότα,
και τ’ άσπρο του αυγού είναι σαστισμένο όπως εγώ μέσα στη μέρα.
~Αθήνα, 31-12-78
ON THE SAME SUBJECT
They left. They sat on rocks. They looked at the sea:
young deserters, shaved hair, curly mustaches.
With certain sadness they get one of their feet wet in the water,
like the sadness of the old forgotten rebetika folksongs
when down in the yard mother yelled: the chicken laid an egg
and the white of the egg is confused as I am inside the day.
~Athens, 31-12-78
Γιάννη Ρίτσου-Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
Yannis Ritsos-Poems/Translated by Manolis Aligizakis
Mayanaam
vequinox
Manolis 
Reblogged this on Greek Canadian Literature.
LikeLike