Transcriptions in Piano and Poetry

Piano Poetry Pantelis Politics

Why are there piano transcriptions but relatively few poetry transcriptions?

A splendid example of the latter is a recently posted performative transcription (2014) of “Thοse you see“/Αυτούς που βλέπεις (1963), a well-known song by Mihalis Katsaros (lyrics) and Mikis Theodorakis (music).* Delivering in a haunting Sprechstimme his splendid English translation over the first recording (1963), virtuoso poet and translator George Economou has transcribed the well-known song into a new and unique medium.

To put the question in general terms, why are there so many musical transcriptions but rather few literary ones?  Thinking about what Kostis Palamas called “ξανατονισμένη μουσική”/re-tempered music, my “other self,” Pantelis Polychronidis, and I often wonder. Musical transcriptions (or “reductions” or “arrangements”) re-write for another instrument or ensemble a piece written originally for solo or ensemble. To take an eminent diachronic example, Bach transcribed both Vivaldi and many of his own compositions, and in…

View original post 545 more words

Whistling Brahms

Piano Poetry Pantelis Politics

A guy in the subway is whistling loudly the theme of the finale of Brahms’s 1^st Symphony.

Theodor Adorno is so annoyed by this incident that he mentions it at least twice, in his essays “On the Fetish-Character in Music and the Regression of Listening (1938) and “The Radio Symphony: An Experiment in Theory” (1941). In the former essay he avers:

“The works which are the basis of the fetishization and become cultural goods experience constitutional changes as a result. They become vulgar­ized. Irrelevant consumption destroys them. Not merely do the few things played again and again wear out, like the Sistine Madonna in the bedroom, but reification affects their internal structure. They are transformed into a conglomeration of irruptions which are impressed on the listeners by climax and repetition, while the organization of the whole makes no im­pression whatsoever. The memorability of disconnected parts, thanks to climaxes and…

View original post 431 more words

Ρετρό #48 — Ο Βράχος

dimart

21 Μαρτίου 1963, Σαν Φρανσίσκο: Φεύγουν και οι τελευταίοι βαρυποινίτες που κρατούνται στην φυλακή ύψιστης ασφάλειας του Αλκατράζ και το σύμβολο της αυστηρότητας του αμερικανικού δικαστικού συστήματος κλείνει τις πόρτες του και παύει να λειτουργεί ως σωφρονιστικό ίδρυμα, μετά από σχετικό διάταγμα που υπέγραψε ο τότε επικεφαλής Δημόσιος Κατήγορος, Ρόμπερτ Κένεντι . Οι κύριες αιτίες για την κατάργησή του είναι το πολύ υψηλό λειτουργικό κόστος, η διάβρωση που είχε προκληθεί στα κτήρια από το θαλασσινό νερό και τα σχέδια τουριστικής αξιοποίησης της νήσου που βρισκόταν σε προνομιακή θέση μέσα στον Κόλπο του Σαν Φρανσίσκο. Όταν άνοιξε, 29 χρόνια νωρίτερα, είχε σχεδιαστεί για την κράτηση των φυλακισμένων, δολοφόνων ή διαβόητων ληστών, που ήταν ταραξίες ή είχαν κάνει απόπειρα απόδρασης από άλλη φυλακή.  Στα χρόνια που παρέμεινε σε λειτουργία «φιλοξένησε» ορισμένους από τους πιο γνωστούς αμερικανούς εγκληματίες —ανάμεσα στους οποίους και ο Αλ Καπόνε— και απέκτησε τη φήμη της πλέον ασφαλούς…

View original post 98 more words

Ημερολόγια του Νταγκεστάν

dimart

«Φάγαμε πολύ ψωμί και πολύ κρέας και ακούσαμε εκατοντάδες ιστορίες. Ζήσαμε χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό και χωρίς υγραέριο. Κοιμηθήκαμε σε σπίτια εκατό ετών, τραγουδήσαμε μαζί με γιαγιάδες εκατό ετών και κάναμε μπάνιο σε θερμές πηγές. Φάγαμε αποξηραμένο κρέας και αριάνι με σκόρδο για πρωινό». Τάδε έφη η ρωσίδα φωτογράφος Όλια Ιβάνοβα, που γύρισε με αυτοκίνητο το Νταγκεστάν, μια από τις πιο ζόρικες και επικίνδυνες περιοχές της Ρωσίας (και πρώην Ε.Σ.Σ.Δ.), στον βόρειο Καύκασο. Μαζί με τον φίλο και οδηγό της Μοχάμετ έκαναν 1500 χιλιόμετρα στη «χώρα των βουνών» μέσα σε ένα Λάντα. Η Όλια φωτογράφισε το Νταγκεστάν για την εικονογράφηση ενός ταξιδιωτικού οδηγού. «Όλοι τρέχουνε με τα Λάντα τους στους χωματόδρομους, παντού βλέπεις πορτρέτα του Πούτιν και στίχους από το Κοράνι. Οι άνθρωποι καλύπτουν τα πρόσωπα και λένε ότι το Ισλάμ απαγορεύει να τους φωτογραφίζεις. Τα κορίτσια έχουν κάτασπρο δέρμα και όταν γελούν φέρνουν το στόμα στην παλάμη. Οι ντόπιοι μεγαλοπαράγοντες…

View original post 59 more words

Hello Yerevan

rabirius

View original post