Καραμπόλα

Πότε-πότε την Κυριακή

Το παρακάτω κείμενο το δημοσίευσα στο καινούριο, αλλά πολύ αγαπημένο Παγωτό Μηχανής

Εχθές επέλεξα να αφεθώ στο παρελθόν. Είναι μια βόλτα που ανέκαθεν απέφευγα, γιατί άλλοτε την θεωρούσα περιττή κι άλλοτε επικίνδυνη.  Δεν ξέρω τι με οδήγησε να επιστρέψω νοερά στην παιδική μου ηλικία, ίσως το χάσμα, που κάθε μέρα μεγαλώνει, ανάμεσα στον ενήλικα εαυτό μου και στο παιδί που κάποτε ήμουν.

Πολλοί έχουν την ψευδαίσθηση ότι ξαναγίνονται παιδιά απλά και μόνο κάνοντας πράγματα κόντρα στην ηλικία τους. Μέγα ψέμα, ανώφελη αυταπάτη.  Το παιδί που υπήρξες έχει μείνει πλέον στο παρελθόν, κρυμμένο μέσα στα κουτιά που τόσο ψυχαναγκαστικά έμαθες να φτιάχνεις και ν’ αρχειοθετείς, αποκαλώντας τα ζωή. Κάθε μέρα που πάλευες να ενηλικιωθείς, απομακρυνόσουν ακόμα ένα βήμα από αυτό το παιδί που με ζήλο ποθούσες να εγκαταλείψεις πίσω σου. Φορούσες τακούνια για να ψηλώσεις, βαφόσουν για να γοητεύσεις, έσφιγγες την ζώνη ένα τσακ παραπάνω για να λεπτύνει η μέση. Τώρα που τα…

View original post 308 more words

Το τραμ στη λογοτεχνία

dimart

Πριν από 56 χρόνια, 15 προς 16 Οκτωβρίου του 1960, ξεκίνησε το τελευταίο δρομολόγιό του το τραμ στην Αθήνα. Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια πιο εκτεταμένη μορφή ενός κειμένου που είχε δημοσιεύσει ο Σάκης Κουρουζίδης στο ένθετο Επτά Ημέρες της Καθημερινής, το 2005, σε ένα ειδκό αφιέρωμα για το τραμ.

Το τελευταίο δρομολόγιο του τραμ. Εδώ εικονίζεται στην οδό Αριστείδου, ξεκινώντας για την Κολοκυνθού, όπου και τερματίζεται η ζωή του, η οποία ξεκίνησε το 1882.

—του Σάκη Κουρουζίδη—

Όμοιοι με τραμ που ξεκινάει,
άδειο κι ολόφωτο
μες στη νυχτερινή γαλήνη των μπαχτσέδων.
Μ’ ένα σκοπό του ταξιδιού: προς τα άστρα.

— Ν. Εγγονόπουλος

Τα τρένα και τα τραμ τροφοδότησαν με υλικό και ιδέες τις τέχνες και τα γράμματα περισσότερο από τα άλλα μέσα μεταφοράς, καθώς οι δρόμοι που ανοίγονται για να περάσουν οι ράγες διαφέρουν από τους άλλους, αυτούς που κόβουν το τοπίο για να περάσουν…

View original post 3,349 more words

Shifting One’s Gaze To The Floor

rabirius

View original post

Οι μοιραίοι (Κώστας Βάρναλης & Μίκης Θεοδωράκης)

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Κώστας Βάρναλης & Μίκης Θεοδωράκης, Οι μοιραίοι

Μπουζούκι:Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης
Ανάγνωση ποιήματος: Μάνος Κατράκης
Τραγούδι:Γρηγόρης Μπιθικώτσης & Αντώνης Κλειδωνιάρης
Δίσκος:Πολιτεία Β’ (1964)

Mες στην υπόγεια την ταβέρνα,
μες σε καπνούς και σε βρισιές
απάνου εστρίγγλιζε η λατέρνα
όλ’ η παρέα πίναμε εψές,
εψές, σαν όλα τα βραδάκια,
να πάνε κάτου τα φαρμάκια.

Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο
και κάπου εφτυούσε καταγής.
ω! πόσο βάσανο μεγάλο
το βάσανο είναι της ζωής!
Όσο κι ο νους αν τυραννιέται,
άσπρην ημέρα δε θυμιέται.

Ήλιε και θάλασσα γαλάζα
και βάθος του άσωτου ουρανού!
ω! της αβγής κροκάτη γάζα,
γαρούφαλλα του δειλινού,
λάμπετε-σβήνετε μακριά μας,
χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας!

(Tου ενού ο πατέρας χρόνια δέκα
παράλυτος – ίδιο στοιχειό
τ’ άλλου κοντόμερη η γυναίκα
στο σπίτι λιώνει από χτικιό,
στο Παλαμήδι ο γιος του Mάζη
κ’ η κόρη του γιαβή στο Γκάζι.

― Φταίει το ζαβό το…

View original post 62 more words

Η μπαλάντα του Αντρίκου (Κώστας Βάρναλης & Μίκης Θεοδωράκης)

Βίκυ Παπαπροδρόμου: ό,τι πολύ αγάπησα (ποίηση, πεζογραφία & μουσική)

Κώστας Βάρναλης & Μίκης Θεοδωράκης, Η μπαλάντα του Αντρίκου

Μπουζούκι:Κώστας Παπαδόπουλος & Λάκης Καρνέζης
Τραγούδι: Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Μαρία Φαραντούρη & Αντώνης Κλειδωνιάρης
Δίσκος:Πολιτεία Β’ (1964)

Είχε την τέντα ξομπλιαστή
η βάρκα του καμπούρη Αντρέα
γειρμένος πλάι στην κουπαστή
ονείρατα έβλεπεν ωραία.

Η Κατερίνα κι η Ζωή,
το Αντιγονάκι, η Ζηνοβία
ω! τι χαρούμενη ζωή!
Χτυπάς, φτωχή καρδιά, με βία.

Τα μεσημέρια τα ζεστά
τη βάρκα παίρνανε τ’ Αντρέα
για να τις πάει στ’ ανοιχτά
όλες μαζί τρελή παρέα.

Η Κατερίνα κι η Ζωή,
το Αντιγονάκι, η Ζηνοβία
ω! τι χαρούμενη ζωή!
Χτυπάς, φτωχή καρδιά, με βία.

Ήρθ’ ο χειμώνας ο κακός
και σκόρπισε η τρελή παρέα
κι εσένα βήχας μυστικός
σ’ έριξε χάμω, μπαρμπ’-Αντρέα.

Η Κατερίνα κι η Ζωή,
το Αντιγονάκι, η Ζηνοβία
ω! τι χαρούμενη ζωή!
Χτυπάς, φτωχή καρδιά, με βία.

View original post