Το παρακάτω κείμενο το δημοσίευσα στο καινούριο, αλλά πολύ αγαπημένο Παγωτό Μηχανής
Εχθές επέλεξα να αφεθώ στο παρελθόν. Είναι μια βόλτα που ανέκαθεν απέφευγα, γιατί άλλοτε την θεωρούσα περιττή κι άλλοτε επικίνδυνη. Δεν ξέρω τι με οδήγησε να επιστρέψω νοερά στην παιδική μου ηλικία, ίσως το χάσμα, που κάθε μέρα μεγαλώνει, ανάμεσα στον ενήλικα εαυτό μου και στο παιδί που κάποτε ήμουν.
Πολλοί έχουν την ψευδαίσθηση ότι ξαναγίνονται παιδιά απλά και μόνο κάνοντας πράγματα κόντρα στην ηλικία τους. Μέγα ψέμα, ανώφελη αυταπάτη. Το παιδί που υπήρξες έχει μείνει πλέον στο παρελθόν, κρυμμένο μέσα στα κουτιά που τόσο ψυχαναγκαστικά έμαθες να φτιάχνεις και ν’ αρχειοθετείς, αποκαλώντας τα ζωή. Κάθε μέρα που πάλευες να ενηλικιωθείς, απομακρυνόσουν ακόμα ένα βήμα από αυτό το παιδί που με ζήλο ποθούσες να εγκαταλείψεις πίσω σου. Φορούσες τακούνια για να ψηλώσεις, βαφόσουν για να γοητεύσεις, έσφιγγες την ζώνη ένα τσακ παραπάνω για να λεπτύνει η μέση. Τώρα που τα…
View original post 308 more words