Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΗΣ ΜΑΣΤΡΟΠΟΥ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

iamarevi

Από τον Νώντα Κούκα

Η σκηνή του κόσμου σε όλης της την πλάνη…

«Θα ήταν χάλια να είσαι ένα άτομο σε ένα σύμπαν χωρίς φυσικούς. Άλλωστε, και οι φυσικοί από άτομα είναι φτιαγμένοι. Τελικά, η φυσική είναι ο τρόπος των ατόμων να μαθαίνουν για τα άτομα.»
Τζορτζ Γουόλντ, (νομπελίστας) βιολόγος

Δεν είναι καθόλου δύσκολο να δείξουμε, και άλλωστε έχουμε ήδη δείξει, τη συνήθη (ατομική) συνείδηση σαν μια θεωρία της μεγάλης πλάνης. Δηλαδή σαν μια συλλογική αυταπάτη, μια ξεροκέφαλη ψευδαίσθηση, που μας συνέχει ως πρόσωπα, ολοκληρωτικά, και που μας συνδέει στενά με το περιβάλλον μας. Το πολύ δύσκολο είναι να αποδεχθούμε τούτη την αυταπάτη: όλες οι αισθήσεις μας μάς ξεγελούν συνεχώς και αδιαλείπτως. Διότι όταν προσέχουμε και προσηλωνόμαστε σε κάτι – είτε βλέπουμε είτε ακούμε είτε μυρίζουμε είτε όταν αγγίζουμε κάτι – μόνο τότε υποτίθεται πως έχουμε συνείδηση αυτού του κάτι. Και μάλιστα, συνειδητοποιούμε μόνο τα λιγοστά εκείνα…

View original post 2,207 more words

Interview with Dilar Dirik on Rojava (audio) — Ώρα Κοινής Ανησυχίας

Interview with Dilar Dirik on Rojava (audio) A rare interview with Dilar Dirik, taken by Ivaylo Stefanov for Babylonia Magazine during the 5th edition of the international festival B-Fest (May 2016). Dirik analyzes the relations in Rojava between the grassroots structures (communes and councils) and the local political parties, comparing the Kurdish democratic autonomy with […]

via Interview with Dilar Dirik on Rojava (audio) — Ώρα Κοινής Ανησυχίας

CLOE and ALEXANDRA

ΣΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ

Θα σε περιμένω.
Σε έναν σταθμό που δεν υπάρχει ακόμα.
Στο κέντρο εκεί της ερημιάς.
Γύπες θα κυκλώνουνε τα τρένα.
Φαλακρά μωρά θα κλαίνε γοερά.
Θα έρθεις.
Με ένα τρένο
που πια δεν λειτουργεί
χωρίς φρένα και μηχανοδηγό
κατρακυλάει στ’ αστέρια.
Όταν κατέβεις δεν θα μ’ αγκαλιάσεις.
Δεν θα μου πεις πως μ’ αγαπάς.
Μόνο θα σηκώσεις το χέρι
και τρυφερά θα στρώσεις το γιακά
απ’ το τριμμένο μου παλτό.

 

TO MY ONLY READER

I’ll wait for you.
In a station not yet built.
There, in that center of loneliness.
Where condors swirl around the trains.
Where bald babies will wail loudly.
You will come.
On a train no longer in service
without brakes nor engineer
train that rolls among the stars.
When you’ll disembark you won’t hug me.
You won’t tell me ‘I love you’.
You will only raise your arm
and tenderly you’ll rearrange the collar
of my worn out overcoat.

 

~CLOE and ALEXANDRA, μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη, Libros Libertad, 2013

www.libroslibertad.ca

www.authormanolis.wordpress.com

www.vequinox.wordpress.com

«Οι γυναίκες είναι χύμα» — Ώρα Κοινής Ανησυχίας

«Οι γυναίκες είναι χύμα» του Άκη Γαβριηλίδη Στα μέσα της δεκαετίας του 70, ο Γιάννης Μαρκόπουλος είχε βγάλει έναν «κύκλο τραγουδιών» όπως λέγανε τότε, με τίτλο «Μετανάστες» και σε στίχους του Γιώργου Σκούρτη. Ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια του δίσκου ξεκινούσε με τους εξής στίχους: Εδώ στην ξένη χώρα, αχ, τι στεναχώρια! Τι θα φάω, τι θα […]

via «Οι γυναίκες είναι χύμα» — Ώρα Κοινής Ανησυχίας

Ποια είναι τα πραγματικά μας όρια ; — Ώρα Κοινής Ανησυχίας

Ποια είναι τα πραγματικά μας όρια ; Το 1967 ο Martin Seligman, ένας από τους πιο γνωστούς συμπεριφορικούς ψυχολόγους, πραγματοποιεί μαζί με τον Steve Maier ένα πείραμα που θα αποτελέσει πρόδρομο μιας πολυάριθμης σειράς σχετικών ερευνών και θα παγιωθεί ανάμεσα στις κλασικές και πλέον πολυσυζητημένες μελέτες της ψυχολογίας. Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν […]

via Ποια είναι τα πραγματικά μας όρια ; — Ώρα Κοινής Ανησυχίας