ΣΩΤΗΡΙΑ ΠΤΩΣΗ
Εσύ θα την πεις τη συνέχεια,—εσύ που κάθε τόσο σταματούσες
στην έννοια της διακοπής, ή των διακοπών, κουβαλώντας
με το παλιό, σακατεμένο χειραμάξι (μ’ αξιοπρέπεια ωστόσο
ενός υπεύθυνου μεροκαματιάρη) τα ελάχιστα έπιπλα
του φτωχού σπουδαστή (που σε τιμούσε με την προτίμησή του)
απ’ τόνα υπόγειο στ’ άλλο ή στη σοφίτα της οδού Περιάνδρου,
προσέχοντας, καθώς ανέβαζες απ’ τη στενή, σάπια σκάλα,
τις δυο παράταιρες καρέκλες, μην ξεγδάρουν τον τοίχο,
γιατί η σπιτονοικοκυρά στεκόταν πάνω, πίσω απ’ το κικλίδωμα,
με σταυρωμένα χέρια, πέτρινη, αδυσώπητη, παρατηρώντας,
όταν εσύ κατρακυλούσες τα σκαλιά και βρισκόσουνα κάτω
καθισμένος απλά στην μια καρέκλα, κ’ έχοντας στο κεφάλι
ανάποδα τη δεύτερη σαν παράξενο, αδιαπέραστο κράνος
με τέσσερις κεραίες ή τέσσερα πόδια σηκωμένα στον ήλιο.
SAVING FALL
You’ll carry on with the conversation – you, who so often stopped
at the meaning of a pause or pauses, carrying with the old, dilapidated
pushcart (with the dignity of a responsible laborer of course)
the furniture of the poor student (who honored you with his choice)
from one basement to the other or to the loft on Periandros Street,
careful as you carried up the narrow rotten stairs the two unmatched
chairs so that they wouldn’t scratch the wall,
because the stony, merciless landlady stood at the top
behind the railing with crossed arms, observing you
when you tumbled down the stairs and landing on the ground,
you simply sat on one chair, and you had the other chair on your
head upside down like a strange impenetrable helmet
with four antennae or four legs raised in the sun.
Γιάννη Ρίτσου-Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
Yannis Ritsos-Poems/Translated by Manolis Aligizakis
Mayanaam
vequinox
Manolis 