Ειρήνη Γαβριλάκη, Από το “Οι νύχτες πριν”

To Koskino

15

Νύχτα της σιωπής και των εσωτερικών ρυθμών
των τριγμών και των μεταμορφώσεων,
των συνεπειών και των αποφάσεων,
της ποίησης της πρώτης λέξης,
του θάρρους, της έκπληξης, της συνενοχής,
ω νύχτα μου.

Νύχτα δική μου και του σύμπαντος,
των ριζικών συστημάτων
και των υπόγειων νερών,
των αστεριών που γεννιούνται και πεθαίνουν
ερήμην των ενδεχόμενων μαρτύρων,
του κυοφορούμενου φωτός,
νύχτα δική μου και του είδους μου.

Νύχτα, λοιπόν,
τέλεση και ενδεχόμενο,
λύση και έλεος του μύθου μου
και του μύθου μας,
αφήγηση και σιωπή,
υπόσχεση και αναίρεση,
μεταφορά κάθε πρόθεσης.

Περπατώντας στα ίχνη σπειρών
από χορδές που επιστρέφουν,
ταξιδεύω μέσα μου και μέσα σου,
με την προσδοκία ν’ ακουμπήσω την ουσία σου
και την ουσία μου
και να εκπλαγώ.

*Μαρία Γαβριλάκη, Οι νύχτες πριν, εκδόσεις Ναυτίλος, Δεκέμβρης 2015.

View original post