ΛΥΡΩΔΟΣ

Σχεδία για μιά Νέκυια

Είμαι εγώ, σπασμένος στις σκιές μου, σαν σπορά,
έχει το σκοτάδι τη δική του ακτίνα
Είμαι εγώ, ένας που σηκώνει τις σκιές του για να ταξιδέψει
όπως το πλοίο τις άγκυρες

Είμαι εγώ, οι σκιές είναι πράγματα και το μόνο που ονειρεύονται είναι εσύ
που δεν είσαι όνειρο αλλά οστά και σάρκα ταιριασμένα
Αυτά ριγμένα από το ένα μέχρι το όλο. Αντίμαχα ενωμένα.
Βλέπεις εκείνα τα πουλιά σμήνος που διαλύεται καθώς σκορπάν,
σκιές του σμήνους στο χώμα τρέχουν σε κάθε κατεύθυνση.
*
Τι πεθαίνει; Μια ειδική κατάσταση εαυτού.
Ο κόσμος συνεχίζει να τρέμει όπως πρώτα, στην
άτρεπτη συνοχή του. Τα άστρα που είδες στο νερό
χάθηκαν στην κατεύθυνση που άδειασε η γούρνα
*
Τίποτε δεν είναι πιο ζητούμενο στο κελί όσο η ελευθερία,
της οποίας όλο το ηθικό περιεχόμενο γεννήθηκε πίσω από τα σίδερα,
εκεί ακούγεται πιο συχνά το όνομά της, γιατί με την απουσία της
γίνεται πιο ορατή, γιατί…

View original post 1,009 more words