ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ
Καθόταν στο διπλανό τραπέζι,
είχε δική του παρέα κι όμως κάθε τόσο
γύριζε να με κοιτάξει,
με έψαχνε στα μάτια.
Πριν καθίσει απέναντί μου
υπήρχε το νωχελικό φως του απογεύματος
που έλουζε τα τραπέζια,
τα καθαρά τραπεζομάντιλα
και πιο πέρα τις πέτρες και τα δένδρα.
Μα πριν συμβούν όλα αυτά
ήμουν βυθισμένη σε μια απέραντη νωχέλεια,
σε μια απέραντη ηρεμία
που προδιέθετε και προετοίμαζε
μια τέτοια απόλαυση:
μέσα στο εξαίσιο φως
ένας άνδρας να με κοιτάζει.
THE AFTERNOON LIGHT
He was sitting at the next table
engaged in his own affairs
but every now and then
he turned to look at me
staring me in the eyes.
Before he sat opposite me
it was the languid afternoon light
which bathed the tables,
the clean tablecloths
and further off the rocks and trees.
And before all this happened
I was sunk in an overwhelming languidness,
in an overwhelming peacefulness,
which predisposed and prepared me
for such a thing to relish:
in that wondrous light
a man staring at me.
~Cloe and Alexandra, Libros Libertad, Vancouver, BC, 2013
Μία φωτογραφική έκθεση, που έρχεται να συμπληρώσει μία άλλη έκθεση. Και οι δύο εστιάζουν στην Αθήνα του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου. Και οι δύο αναδεικνύουν το παρηκμασμένο αρχαίο κάλλος της. Μόνο που η πρώτη το κάνει μέσα από τα συγγράμματα και τα καλλιτεχνικά έργα των Ευρωπαίων περιηγητών της εποχής, ενώ η δεύτερη μέσα από την τέχνη της φωτογραφίας που τότε βρισκόταν ακόμα στα σπάργανά της.
Η Βρετανική εφημερίδα στέλνει ένα δημοσιογράφο στην Ελλάδα και γράφει μία ανταπόκριση-ύμνο για την χώρα μας, αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν ακόμα παντού φιλέλληνες, παρά το ότι εμείς ως Έλληνες προσπαθούμε με επιμονή και σύστημα για το… αντίθετο.
Mayanaam
vequinox
Manolis 