Λάγνες απόψεις εκφέρω
στον κοινό δημόσιο λόγο
είμαι κάτι σαν φυσικό φαινόμενο
ένα δέντρο που παραμένει δέντρο
κι όταν ακόμα φωλιάζει στην κουφάλα του
μια κουκουβάγια
όχι στόλισμα μα ένα συναίσθημα ρυθμού
με συνέχει από λίκνου
Μπήκανε νυχτερίδες στο δωμάτιο
και χτυπιούνται στους τοίχους
το να ζεις έξω απ’ τη φύση
είν’ ένας θάνατος
ή μια ζωή γεμάτη πληγές.
Είμαστε άνθρωποι φευγάτοι
και θα πρέπει να κουρνιάσουμε επιτέλους
κάπου
σ’ ένα μόνιμο πάθος
σε μια μόνιμη καύλα
ω! αιωνιότητα που τρίβεις τα χέρια σου
με τόσους πελάτες
κοπέλες χαζεύουν στα κινητά τους
πρωτόγνωρες στύσεις
μεταμοσχεύουν λυρική ποίηση
σε θνησιμαίους οργασμούς
Με το μολύβι που γράφει τα ψώνια
στεριώνει τον κότσο της
και μοιάζει μαινάδα
σε αρχαίο αμφορέα
κι εγώ τη χαζεύω
εγώ
ένας βιοπαλαιστής των παρομοιώσεων
Δεν είναι ανάγκη να εξηγήσω το ποίημα
ή το γαμήσι
και τα δυο συμβαίνουν
ανυπάκουος πάντα
αφηρημένος
ζωγραφίζω τσιγκελωτά μουστάκια
στο σοβαρό πρόσωπο της…
View original post 48 more words
Mayanaam
vequinox
Manolis 