Συχνά ασχολούμαι με τον Μισεά, γιατί τον θεωρώ ένα ανοικτό πνεύμα του 21ου αιώνα. Μακρυά απο την ξύλινη γλώσσα των “σταλινικών” πάσης φύσεως και τις “εφηβικές” εξάρσεις “δεξιών” και “αριστερών” νεo-φιλελεύθερων. Το βασικό πνεύμα του έργου του, κατευθύνεται στην αναζήτηση του ιδεώδους του αρχικού σοσιαλισμού. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται να αποχαιρετήσουμε την “αριστερά” όπως αυτή μεταμορφώθηκε σε μια φιλελεύθερη αριστερή εκδοχή του μηδενιστικού μετα-νεωτερικού χρόνου και κόσμου. Συνομιλώντας αυτή η “αριστερά” με την φιλελεύθερη δεξιά, συναντώνται στην “δικτατορική” διάσταση της “προόδου” και της “μοντερνικότητας”, που με μια παράδοξη λογική ωθεί τις σύγχρονες κοινωνίες, ύστερα από ένα ορισμένο όριο ανάπτυξης, να καταστρέφουν τα πλέον χειραφετητικά κεκτημένα της ίδιας της νεωτερικότητας και του Διαφωτισμού. Και μάλιστα, αυτή η “ελευθεριάζουσα” και αποδομητική “αριστερά”, αλλοτριωμένη απο το …φάντασμα του καπιταλισμού, προωθώντας την πολιτιστική “χειραφέτηση” του ατόμου, φτάνει να επιτρέπει στο κεφάλαιο να επιχειρεί τα πιο μεγάλα άλματα προς…
View original post 363 more words