Νοσταλγία//Nostos and Algos

ΚΛΑΔΙΑ

Σπασμένα κλαδια δέντρου
μπλεγμένα σαν τα όνειρα
που κάποτε είχες στου αγέρα
το καλόβολο φύσημα και πώς
να ξεμπερδέψεις με την άγκυρα
που έδεσες στα πόδια σου
και σαν σπασμένο κλαδί κρέμεσαι
απ’ το κενό κι άδοξα
να περιμένεις κάποια λύση
που ξεφεύγει λογικού
και μια παράξενη στατικότητα σε κυβερνά
σαν θάνατος πρίν απ’ το θάνατο

κι είπες—

πιλότος θα γίνω στην επόμενη ζωή
για να πετώ ψηλά στα σύννεφα.
BRANCHES

Broken branches of the tree
entwined like the dreams
you once had
free in the wind’s temper and
how you managed to tie
an anchor on your ankle and now
you hang from a tree branch
as though by a thread
over the void waiting for
a solution to your problem
strange stagnation governing
your thoughts like death
before death

and you said—

in the next life I’ll become a pilot
to fly high in the clouds

Ubermensch//Υπεράνθρωπος

Promise

And we promised never to deny Him not even
for a night or day, nor for a single moment, even
when He spoke to the fallen tree or to those ancient
ghosts that often passed through our minds.

Endless famine of our race, queen of our bellies,
slowly crawled like our childish innocence on wet
cobblestone and we asked Him his teaching
to continue and he liked us because we chose to
be scattered into pieces that the wind may blow us
to the opposite shore. He liked us, because
we disdained everything even the secret for our
sacrifice. Ubermensch smiled and said,
‘it was all good.’

Υπόσχεση

Kι υποσχεθήκαμε ποτέ να μην τον αρνηθούμε
ούτε μια νύχτα, ούτε μια μέρα ή μια στιγμή
μήτε κι ακόμα όταν μιλούσε στο δέντρο που μόλις
είχαν κόψει ή στα πανάρχαια φαντάσματα
που πέταγαν συχνά μέσα στη σκέψη μας.

Αστέρευτη η σιτοδεία βασίλισα της πείνας μας
αργά εκύλησε η παιδική μας αθωότη σαν πάνω
σε υγρό καλντερίμι, το μόνο που του ζητήσαμε
τη διδαχή να συνεχίσει και τ’ αρέσαμε που εδιαλέξαμε
θρύμματα και γίνουμε να μας φυσήξει ο αγέρας Του
στην αντιπέρα όχθη να μας περάσει. Τ’ αρέσαμε που
όλα τα περιφρονήσαμε ακόμα και το μυστήριο
της θυσία μας κι ο Υπεράνθρωπος εγέλασε κι είπε,
‘όλα αυτά είναι καλά.’

 

http://www.ekstasiseditions.com

 

C. Cavafy//Κ. Καβάφης

ΕΝ ΤΗ ΟΔΩ

Τό συμπαθητικό του πρόσωπο, κομάτι ωχρό
τα καστανά του μάτια, σαν κομένα
είκοσι πέντ’ ετών, πλην μοιάζει μάλλον είκοσι
με κάτι καλλιτεχνικό στο ντύσιμο του
—τίποτε χρώμα της κραβάτας, σχήμα του κολλάρου—
ασκόπως περπατεί μες στην οδό
ακόμη σαν υπνωτισμένος απ’ την άνομη ηδονή
από την πολύ άνομη ηδονή που απέκτησε.
IN THE STREET

His likeable face, kind of pale;
his brown eyes, kind of sleepy;
twenty five years old, but he looks more like twenty;
with something artistic in his clothes,
a bit of color in his tie, the shape of his collar—
aimlessly he walks the streets,
as if still hypnotized by the questionable delight,
the carnal delight he has just enjoyed.

 

Διάδοχοι Μεγάλου Αλεξάνδρου

 

Μάχη του Κουροπεδίου

Η μάχη στο Κούρου πεδίον (281 π.Χ.) ήταν η τελική σύγκρουση μεταξύ δύο από τους Διαδόχους του Μ. Αλεξάνδρου, του Σελεύκου Α’ και του Λυσίμαχου.
Μετά τη Μάχη της Ιψού το 301 π.Χ., ο Σέλευκος με τον Λυσίμαχο και τους υπόλοιπους Διαδόχους μοιράστηκαν το κράτος του Αντίγονου Α’. Ο Λυσίμαχος, μετά και από τη νίκη του επί του γιου του Αντίγονου, Δημητρίου Πολιορκητή, κατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της Μικράς Ασίας και έγινε ο ισχυρότερος από τους Διαδόχους. Όμως, οι σχέσεις του με τον Σέλευκο δεν ήταν καλές και, μετά την οριστική ήττα του Δημητρίου, έπαψε να υπάρχει κάθε λόγος συμμαχίας μεταξύ τους.
Το 281 π.Χ., ήταν σε εξέλιξη ενδοδυναστική διαμάχη στο κράτος του Λυσιμάχου. Ανώτατοι αξιωματικοί του στασίασαν και πολλές μικρασιατικές πόλεις επαναστάτησαν εναντίον του. Ο Σέλευκος δεν έχασε την ευκαιρία. Εισέβαλλε στην επικράτεια του Λυσιμάχου και, χωρίς να συναντήσει σοβαρή αντίσταση, έφτασε μέχρι τις Σάρδεις της Λυδίας, των οποίων η φρουρά παραδόθηκε. Εν τω μεταξύ, έφτασε στη Λυδία και ο Λυσίμαχος με το στρατό του. Οι δύο στρατοί συναντήθηκαν στο Κούρου πεδίον, την πεδιάδα που βρισκόταν προς βορρά της πόλης Μαγνησία, κοντά στο όρος Σίπυλο. Νικητής βγήκε ο Σέλευκος και ο Λυσίμαχος σκοτώθηκε και ο στρατός του παραδόθηκε.
Η μάχη αυτή σήμανε το τέλος του κράτους του Λυσιμάχου, με τα μικρασιατικά εδάφη του να περιέρχονται στο κράτος των Σελευκιδών.

http://www.cantfus.blogspot.com

ΗΛΕΙΑΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ – ΗΛΕΙΑΚΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ 13

Παιδείας Εγκώμιον

Νέο Μουσείο της Αρχαίας Ολυμπίας

Ένας νέος κομψός και καλαίσθητος τόμος 608 σελίδων, ο 11^ος της σειράς, κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Βιβλιοπανόραμα, του ρέκτη βιβλιοπώλη Γιώργου Δημητρόπουλου. Ένας πνευματικός άθλος που τιμά την Ηλεία μας. Με ένα έγχρωμο εξώφυλλο που παρουσιάζει μια μοναδική γλυπτή σύνθεση με τον Ηρακλή και τον Άτλαντα να του προσφέρει τα Μήλα των Εσπερίδων, ενώ το οπισθόφυλλο κοσμεί μια μετώπη με την επιβλητική και πάνοπλο θεά Αθηνά, δύο θέματα από τα χιλιάδες που έχει το ονομαστό Αρχαιολογικό Μουσείο της Ολυμπίας.

View original post 649 more words