Μαρτυρία
Κι οι αμαρτίες μας, για ποιο σκοπό;
To σκοτάδι στον ουρανό καθόλου δε νοιαζόταν
αν διαφωνούσαμε, ασήμαντοι ικέτες, σε κουρασμένο
ώμο ο φόβος και η αγωνία σαν τα σπουργίτια κάθισαν
στο δέντρο της πλατείας κι ο άντρας με τις πατερίτσες
γέλασε ειρωνικά στου ζαχαροπλαστείου τους πελάτες
και σήκωσε το αριστερό του χέρι σαν να `θελε να
τους πυροβολήσει, άσκοπη θρηνωδία να εκδικηθεί,
η κουκουβάγια μακρυά πέταξε, απούσα η σοφία,
μάρτυρας εικόνων περασμένων, κι ο άντρας χτύπησε
τον ίσκιο του στο χώμα και ξεφώνισε: ‘καλός είμαι,
αγνός είμαι, καθάριος σαν τον ίσκιο μου είμαι, αγνός είμαι
σαν τη σκιά μου, είμαι ο Υπεράνθρωπος!’
~ Μου αρέσουν εκείνοι που θυσιάζουν τον εαυτό τους
στη γη ώστε κάποτε να γίνει αυτή η πατρίδα
του Υπεράνθρωπου.
Witness
And of our sins, what of them?
Darkness in the sky wouldn’t bother with our pleas,
insignificant supplicants, on tired shoulders fear and
anguish rest like sparrows on the plaza tree and
the man with his crutches laughed at the cafe patrons,
lifted his left arm as if to shoot them, to reprimand
their pitiful lamentation. Owl flew away, wisdom
absent, witness of ancient images, man hit his shadow
with his crutch and yelled, ‘I’m good, I’m pure,
I’m clean like my shadow, I’m pure like my shadow,
I’m Ubermensch!’
~ I like those who sacrifice themselves on earth that
it may become motherland of the Ubermensch.
http://www.ekstasiseditions.com
Like this:
Like Loading...
Mayanaam
vequinox
Manolis 