Archive for 06/01/2016


Fate of the Seed

It’s the seed’s fate
what earth it falls on
but sprout it must
and sprouting, to wither

or flourish into green leaf
only the earth will know

or the woman who is watering the earth
seeing the journey of the Seed into plant
plant into flower
and the flower up into her tresses.
Η μοίρα του σπόρου

Απ’ τη μοίρα του σπόρου εξαρτάται
σε τί χώμα θα πέσει
μα να φυτρώσει πρέπει
κι αφού φυτρώσει να μαραθεί

ή να ευδοκιμίσει σαν πράσινο φύλλο
μόνον η γη το γνωρίζει

κι η γυναίκα που ποτίζει το χώμα
και ξέρει την πορεία απ’ το σπόρο στο φυτό
απ’ το φυτό στο λουλούδι
και το λουλούδι στο βόστρυχό της

Perfect Dialogue

Nothing is perfect
so there will be questions,
ever, he said.

Perfection is courage, she said.
If you accept it’s perfect, it is.
Even the crack in my heart
has followed a perfect path
leaving undisturbed
the quarks
spinning with all their degrees of freedom
in my genetic solitudes.

ΤΕΤΕΙΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Τίποτα δεν είναι τέλειο
και πάντα θα υπάρχουν ερωτήσεις
είπε

Τέλειο είναι το κουράγιο, είπε εκείνη.
Αν το αποδεχτείς ως τέλειο, τότε είναι.
Ακόμα και το ράγισμα στην καρδιά μου
έχει ακολουθήσει ένα τέλειο μονοπάτι
κι άφησε ατάραχα
τα κουάρκς
να περιφέρονται μες στην ελευθερία τους
και στη γεννητική μου μοναξιά

~Poetry by Ajmer Rode, translated into Hellenic by Manolis Aligizakis

Manolis

Ritsos_front large

Άφησέ με νάρθω μαζί σου. Τί φεγγάρι απόψε!

Είναι καλό τό φεγγάρι – δε θα φαίνεται

πού ασπρίσαν τά μαλλιά μου. Τό φεγγάρι

θά κάνει πάλι χρυσά τά μαλλιά μου. Δέ θά καταλάβεις.

Άφησέ με νάρθω μαζί σου.

Όταν έχει φεγγάρι μεγαλώνουν οι σκιές μές τό σπίτι,

αόρατα χέρια τραβούν τίς κουρτίνες,

ένα δάχτυλο αχνό γράφει στή σκόνη τού πιάνου

λησμονημένα λόγια—δέ θέλω νά τ’ ακούσω. Σώπα.

Άφησέ με νάρθω μαζί σου

λίγο πιό κάτου, ώς τή μάντρα τού τουβλάδικου,

ως εκεί πού στρίβει ο δρόμος καί φαίνεται

η πολιτεία τσιμεντένια κι αέρινη, ασβεστωμένη μέ φαγγαρόφωτο,

τόσο αδιάφορη κι άϋλη

τόσο θετική σάν ματεφυσική

πού μπορείς επιτέλους νά πιστέψεις πώς υπάρχεις καί δέν υπάρχεις

πώς ποτέ δέν υπήρξες, δέν υπήρξε ο χρόνος κ’ η φθορά του.

Άφησέ με νάρθω μαζί σου.

Θα καθήσουμε λίγο στό πεζούλι, πάνω στό ύψωμα,

κι όπως θά μάς φυσάει ο ανοιξιάτικος αέρας

μπορεί νά φανταστούμε…

View original post 428 more words

ΕΛΛΑΣ

Stressed BusinessmanΟι ορμονικές αλλαγές στους άντρες, οι οποίες σχετίζονται με τη γήρανση, μερικές φορές είναι γνωστές ως το φαινόμενο της “ανδρικής εμμηνόπαυσης”, ή αλλιώς, ανδρόπαυσης, και είναι διαφορετικές από εκείνες των γυναικών.

View original post 514 more words

ΕΛΛΑΣ

Κήρυκας Εθνικός ο Παλαμάς μ’ αυτό και μόνο το έργο, μας διαλαλεί την βαθειά του πίστη προς την πατρίδα, την αγάπη και τον θαυμασμό του γι’ αυτήν, που αποκαλεί “Γεννήτρα Γή” και που “πουθενά δεν έχει η γή μεγαλωσύνη τέτοια”.

Ο Παλαμάς γεννιέται και μεγαλώνει σε μιάν μικρή Ελλάδα, που ακόμα προσπαθεί να σταθεί στα πόδια της, μετά από 400 χρόνια σκλαβιάς.Το νοιώθει αυτό! Όπως επίσης, νοιώθει ότι η Ελλάδα δεν υφίσταται, όταν τα περισσότερα εδάφη της είναι ακόμα σκλαβωμένα. Κι απογοητεύεται γιατί νοιώθει το Έθνος ναρκωμένο.

“Σβυσμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μεσ’ τη χώρα”. Κι όμως! Η φλόγα αβοήθητη πρέπει να κρυφτεί να μη σβύσει.

“Γιατί θαρθεί κάποιος καιρός και κάποια αυγή θα φέξει και θα φυσήξει μια πνοή μεγαλοδύναμη άκου”!

Τι προφητικά που είναι τα λόγια του. Μόνο δύο χρόνια μετά η Ελλάς μεγαλουργεί, θαυματουργεί! Είναι οι Βαλκανικοί πόλεμοι (1912).

Αλήθεια, τι πίστη στη δύναμη του…

View original post 296 more words

Ελληνική ποίηση

Posted: 06/01/2016 by vequinox in Literature