NIKOS ENGONOPOULOS–ΝΙΚΟΣ ΕΓΓΟΝΟΠΟΥΛΟΣ

TROLLEY-BUSES AND ACROPOLIS

In the monotonous rain
the mud
the gray atmosphere
trolley buses go by
and in the deserted agora
—dead because of the rain—
they follow their route
to
the terminals

my mind
filled with emotion
follows them until
they reach there
where the fields begin
that the rain drenches
at the terminals

how sad it would be — my god —
how sad
if it wasn’t for the consolation of the marbles
that filled my heart with hope
and the anticipation
for a bright sunray
to give new life
to the exquisite ruins

just like
a red flower
amid the green leaves

ΤΡΑΜ ΚΑΙ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ
Μες’ στη μονότονη βροχή
τις λάσπες
την τεφρήν ατμόσφαιρα
τα τραμ περνούνε
και μεσ’ από την έρημη αγορά
—που νέκρωσε η βροχή—
πηγαίνουν προς
τα
τέρματα

η σκέψη μου
γιομάτη συγκίνηση
τ’ ακολουθεί στοργικά
να φθάσουν
εκεί π’ αρχίζουν τα χωράφια
που πνίγει η βροχή
στα τέρματα

τί θλίψη θα ήταν — θεέ μου —
τί θλίψη
αν δε με παρηγορούσε την καρδιά
η ελπίδα των μαρμάρων
κι’ η προσδοκία μιας λαμπρής αχτίδας
που θα δώσει νέα ζωή
στα υπέροχα ερείπια

απαράλλαχτα όπως
ένα κόκκινο λουλούδι
μέσ’ σε πράσινα φύλλα

~ Νίκου Εγγονόπουλου//Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη