Πηνελόπη ΙΙ
Περίμενα, περίμενα
xωρίς κορμί, μόνο ψυχή-καπνός για την εστία.
Είχα βέβαια και το κέντημα για παρηγοριά.
Ύστερα ήταν κι οι μνηστήρες
όμως έπληττα θανάσιμα με τα χοντρά αστεία.
Κάποια ανακούφιση ο Τηλέμαχος,
όμως κι αυτός έψαχνε τον πατέρα.
Ένα βράδυ έκανα έρωτα με έναν υπηρέτη.
Το σώμα του ζεστό ψωμί
έσταζε μέλι και κρασί.
Δεν με πείραξε που έγινε.
Μόνο ότι πεισματικά η Ιστορία το αγνόησε.
Penelope II
I waited and waited
without body, just a soul: smoke
for the fireplace.
Of course I had my yarn for company
then there were the suitors yet
I was bored with their rough jokes.
Telemachus was a relief
although he also searched for his father.
One night I slept with a servant.
His body was like warm bread
dipped in honey and wine.
It happened, it didn’t bother me.
Though purposefully history ignored it.
Στο στόχαστρο
Ήμουν κόκκινο πανί γι’ αυτόν
συνεχώς και με ένταση στο στόχαστρό του.
Στο διηνεκές με σκόπευε,
κι έβαζα επιτηδειότητα στους ελιγμούς, τα ξεγλιστρήματά μου,
λίγο ν’ αναβάλλεται το ξεμονάχιασμα,
που ανενδοίαστα θα έφτανε
στο επίμαχο θέμα: «Δεν μου αρκούνε τα φιλιά,
σε θέλω ολόκληρη».
Έγινε συμπτωματικά, απρογραμμάτιστα
και διαγράφηκε στην εντέλεια.
Διαγράφηκε όσο κράτησε
ο περίπατος μας στο λιμανάκι.
Μετά τη στροφή άρχιζαν οι ερημιές
και οι θάμνοι.
Ηλιοκαμένος και ντυμένος στα λευκά
έμοιαζε με φιγουρίνι.
Επέμενε να προχωρήσουμε
και να ξαπλώσουμε στους θάμνους,
μέσα στη σκόνη και το φως
που ανελέητα κυριαρχούσε.
Παράτολμος και αδίστακτος.
Όταν του αρνήθηκα, το είχα κιόλας μετανιώσει.
In His Scope
To him I was like the red cape to the bull
always and intensely in his scope.
He’d always come near me and
with care in my movements I avoided him,
enough to get rid of that alone moment with him,
when he would always say to the point in hand:
‘Kisses aren’t enough
I want the whole of you.’
It was a stroke of luck, no particular planning
that it took place to the detail.
We walked along the little cove.
Further on remoteness and shrubs.
He was sunburn and dressed in white
looked like a model.
He insisted to walk and lay down
on the brushes, in the dust,
in the brightness of daylight
that mercilessly reigned everywhere.
Unstoppable and demanding, he was.
When I rejected him, I had already regretted it.
Χλόη και Αλεξάνδρα-Ποιήματα/Μετάφραση Μανώλη Αλυγιζάκη
Cloe and Alexandra-Poems/translated by Manolis Aligizakis
Mayanaam
vequinox
Manolis 