Τ απαλό σου χέρι αγγίζει το δικό μου
μαλλιά μιμούνται κύματα στους ώμους
η γλώσσα μου που δε γνωρίζει ψέμματα
παρακαλει τον αφρο νάρθει
να μυρώσει το χαμόγελο σου
με την αρμύρα
πεταλούδα αιωρείται
πάνω απ τη μοναχικη ανεμώνη
πάρε τον πόθο μου και ζωγράφισε
ένα βαπόρι—είπες
μόνη να μείνω στην απουσία σου
νέα Πηνελόπη με το μίτο μου
‘Eαρινή Ισημερία’
Mayanaam
vequinox
Manolis 